Atak, MehmetKısa, ÖzlemAtış, İbrahim2024-09-192024-09-1920212667-7733https://doi.org/10.37908/mkutbd.910456https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/438574https://hdl.handle.net/20.500.12483/16187Amaç: Bu araştırma, ekim sıklığının buğdaygenotiplerinde verim ve bazı kalite özelliklerine etkisinibelirlemek amacıyla Hatay ekolojik koşullarındayürütülmüştür. Denemede, altı adet buğday genotipi(Fırat-93, Fransız, Gediz-75, Havrani, Karakılçık veMasaccio) ve üç ekim sıklığı (450, 550 ve 650 tohum m-2)kullanılarak test edilmiştir.Yöntem ve Bulgular: Denemeler, Tesadüf BloklarıBölünmüş Parseller Deneme Deseninde 3 tekerrürlüolarak kurulmuş olup, ana parsellere ekim sıklıkları ve altparsellere ise genotipler yerleştirilmiştir. Araştırmada;başaklanma süresi, bitki boyu, başak uzunluğu, başaktatane sayısı, başak tane ağırlığı, tane verimi, bin taneağırlığı, hektolitre ağırlığı, protein oranı ve kuru glutenoranı özellikleri incelenmiştir.Genel Yorum: İki yıllık ortalama değerlere göre;başaklanma süresi, başakta tane sayısı, bin tane ağırlığıve hektolitre ağırlığı yönünden ekim sıklıkları arasındakifarklılıklar önemli bulunmuştur. Genotipler, incelenentüm özellikler yönüyle önemli çıkmıştır. Ekim sıklığı xgenotip interaksiyonu ise başaklanma süresi, başaktatane ağırlığı, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı ve taneverimi için önemli olmuştur. Genotipler yönünden taneverimleri 491.3 kg-1(Fransız) – 637.0 (Gediz-75) kg-1arasında değişim göstermiştir.Çalışmanın Önemi ve Etkisi: Sonuçlar, ekim sıklığınınbuğday genotiplerinde verim ve kalite üzerinegenotiplere göre değişen oranlarda etkili bir kültürelfaktör olduğunu ortaya çıkarmıştır. Köy (yerel)çeşitlerinin verimlerinin modern çeşitlere göre dahadüşük olsa da kalite özelikleri yönüyle aynı veya dahaüstün değerlere sahip olduğu belirlenmiştir. Bu nedenleyerel çeşitler korunmalı ve yetiştirme teknikleriyle ilgiliçalışmalar devam ettirilmelidir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle26238739810.37908/mkutbd.910456438574