Dokuzoğlu, Sevi2024-09-192024-09-1920221303-69202667-5099https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/1135623https://hdl.handle.net/20.500.12483/16582Devletin vergi politikası, piyasa gelirinin yeni- den dağıtılmasında en etkili araçlardan birisidir. Vergiler, harcanabilir geliri eşitleme kapasitesi- ne sahip olduğundan piyasa gelirini değiştirerek yeniden dağıtıcı bir rol üstlenebilmektedir. Vergi- lerin yeniden dağıtıcı etkisi, vergi sisteminin ar- tan oranlılık derecesi ve ortalama vergi oranı ile şekillenmektedir. Artan oranlı vergi sistemlerinin en önemli unsurları ise gelir ve servet vergileri- dir. Ancak artan oranlı vergilendirme her zaman daha adil bir gelir dağılımı yaratmamaktadır. Ta- rife yapısı, muafiyet ve istisnalar, emek ve ser- maye gelirinin vergi sistemi içerisindeki payı, tahsilat usulleri, kurumsal zayıflıklar, mükellefin vergi kaçırma/vergiden kaçınma davranışı gibi faktörler, vergi sisteminin geliri yeniden dağıt- maktaki etkisinin belirleyicileridir. Bu çerçevede, çalışmada Türkiye’de 1987-2020 yıllarını kapsa- yan dönemde kişisel gelir vergisi ve servet ver- gilerinin gelir dağılımı üzerindeki etkisi Johansen Eşbütünleşme Metodu ile incelenmiştir. Buna göre kişisel gelir vergisi, servet vergileri ve Gini katsayısı arasında uzun dönemde anlamlı bir iliş- ki tespit edilmiştir. Vektör Hata Düzeltme Modeli sonuçlarına göre Türkiye’deki kişisel gelir vergisi gelir dağılımını olumsuz yönde etkilemekte; ser- vet vergileri ise gelir dağılımını iyileştirmektedir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle02771201341135623