Munchausen sendromu tanısında patolojik değerlendirmenin önemi

Abstract

Munchausen sendromunda kişi ya kendini yada bir başkasını kendi çabaları ile semptom ve bulgu verecek bir tabloya sokmaktadır. Bu şekilde kendisi veya örneğin çocuğunu hastaymış gibi göstermeyi başaran kişiler, bundan ikincil kazançlar elde etmektedirler. Semptom ve bulguların ortaya çıkması inanılmaz hikayeler içerebil-mektedir. Bizim hastamız, koluna yabancı cisim batırarak sadece kolunda yumuşak doku enfeksiyonlarına yol açmak sureti ile, sorunlu aile hayatından uzakta kalmak adına hastanelerde kalmayı tercih etmekteydi. Sunduğu-muz olgu ile Munchausen sendromu tanısı koyarken kaybedilen para ve zaman kaybına vurgu yapmak ve yapılması gerekenleri tartışmayı amaçladık. Hastamız 27 yaşında olup son iki buçuk yılını değişik hastanelerde ve çok pahalı tedaviler ile tetkiklere maruz kalarak ama kesin tanısız geçirmişti. Hastada bugüne kadar yapılmayan tek tanısal değerlendirme aracı histopatolojik muayene idi. Patolojik değerlendirme sonucunda tanı yapmacık pannikülit olarak kondu. Her ne kadar biz hastayı daha sonra pisikiyatri kıliniğine konsulte edip bazı tedaviler önerdiysek de hastanın tekrar aynı yakınmalar ile hastanelere başvurması halinde, öncelikle bizim kıliniğimizce kabulunun doğru olacağını düşünüyoruz. Böylece zaman ve para israfının önüne geçilebileceğini ümit ediyoruz.

Any patient with Munchaussen syndrome causes a clinical case associated with some findings and symptoms on either himself or herself or his or her kid. Their aim by doing so is for profit. It may be associated with unbelievable stories. The patient presented here chose to live in hospitals by separating herself from her family by inserting some foreign bodies into her arm caused soft tissue infections in the right arm merely for a long time. By aiming to emphasis on wasting time and money during the diagnosis of the Münchhausen syndrome and to discuss the things should be done, we presented a 27 year old women treated in several hospitals with different diagnoses for 2 and half years. The only examination method that had not been done on the patient was the histopathologic one. We did it and the pathologic diagnosis confirmed the problem as factitious panniculitis. Although we consulted the patient to the physiciatry department and gave her some treatment, we decided that if the patient comes again with the same symptoms and signs it would be better to admit her to our department to avoid unnecessary searching and treatments by her admission to another department or hospital.