Antakya ve İskenderun otel çalışanlarının tükenmişliği ve iş tatmini üzerine bir araştırma

Abstract

Tükenmislik, hizmetin ön planda oldugu meslek gruplarını içeren sektörlerde sıklıkla görülebilen bir sendromdur. Tükenmislik kavramı genel olarak düsünüldügünde meslegi icra edenlerin artık meslegi yerine getirmek istememesi ve amacından kopması, hizmet götürdügü insanların memnuniyetini önemsememesi ve kendisini asırı strese sokması olarak tanımlanmaktadır. Bu çalısmada, Antakya ve İskenderun’da faaliyette bulunan otel isletmeleri çalısanların tükenmislikleri ve is tatminleri arasındaki iliskiler incelenmistir. Yapılan incelemelerde arastırmaya katılan kadın ve erkeklerin tükenmisligin alt boyutlarından “Duygusal Tükenme” ve “Duyarsızlasma” boyutlarında anlamlı derecede farklılastıkları; diger taraftan “Düsük Kisisel Basarı Hissi” puanları açısından ise farklılasmadıkları görülmüstür. Ayrıca, is tatmini degiskenlerinin bazılarının çalısanların tükenmisliklerini açıklamada dogrusal etkiye sahip oldugu görülmüstür.

Burnout is a syndrome seen very often in the sectors that contain occupational groups in which service is at the forefront. When thought widely the burnout concept can be defined as unwillingness of employees to perform their occupations and their deviation from their aims, the ignorance towards their employers’ satisfaction and getting crushed under too much stress. In this research the relationship between the burnout of the hotel employees working in hotels that are run in Iskenderun and Antakya and their job satisfaction. The conclusion obtained by the investigations is that women and men participated in the research highly differentiate in the concepts ‘’Emotional Exhaustion’’ and ‘Depersonalization’ which are sub dimensions of burnout and that they don’t differentiate in terms of ‘Reduced Personal Accomplishment’ points. Furthermore, it has been seen that that some of job satisfaction variables have linear impact on explaining the burnout of employees.