Üriner sistem taşlarında iki senelik şok dalgası ile taş kırma tedavisi sonuçları

Abstract

Amaç: Üriner sistem taşlarında vücut dışı şok dalgası ile taş kırma (SWL) tedavisi ile başarı oranları ve başarıyı etkileyen faktörleri incelemek. Gereç ve yöntem: Şubat 2010 ile Aralık 2011 tarihleri arasında Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Üroloji Anabilim Dalı’nda üriner sistem taşları nedeni ile SWL tedavisi yapılan 101 hastaya ait bilgiler geriye dönük olarak incelendi. Hastaların cinsiyetleri, taş lokalizasyonları, taş bulunan böbrek, taş boyutları, tedavi sonuçları, taşsızlık oranları belirlendi. Bulgular: Çalışmamıza 68(%67,3) erkek, 33(%32,7) kadın olmak üzere toplam 101 üriner sistem taşı olan hasta incelendi. Böbrek taşlarının lokalizasyona göre başarı oranlarımız taş boyutundan bağımsız olarak alt kalikste %52,4, orta kalikste %68, üst kalikste %100, pelvis yerleşimli taşlarda %76,5 olarak bulundu. Çalışmamızda taş boyutlarına göre başarı oranları 100 mm2’den küçük taşlar için %73,7, 100-200 mm2 arası taşlar için %75, 200-300 mm2 arası taşlar için %25ve 300 mm2’den büyük boyutundaki taşlarda ise %50 olarak saptandı. Üreter bölgelerine göre SWL başarı oranlarımız üst üreterde %75, orta üreterde %76,9 ve alt üreterde %71,4 olarak bulundu. Sonuç: SWL’de başarı taş boyut ve lokalizasyonuna bağlıdır. Başarı oranlarımız taşın boyut ve lokalizasyonlarına göre değişmekle beraber önceki raporlarla uyumlu bulunmuştur.

Objectives: To evaluate the results of the extracorporeal electro shockwave lithotripsy (SWL) therapy in urinary system stone disease and to investigate the factors that affects the success. Materials and methods: Between February 2010 and December 2011, 101 patients, who had undergone SWL due to urolithiasis in Mustafa Kemal University Medical Faculty Urology Department, were retrospectively analyzed. Gender, stone localization, the kidney side, stone size, stone free rate were recorded and investigated. Results: In our study, of 101 patients, 68 (67.3%) male and 33 (32.7%) female patients, who had complaints with urolithiasis, were analyzed. The success rates when compare the localization of the stone formation independent of stone size were found 52.4%, 68%, 100% and 76.5% at lower, middle, upper calices and pelvis of kidney, respectively. In our study, the success rate according to stone size was 73.7%, 75%, 25% and 50% in lower than 100 mm2, 100-200 mm2, 200-300 mm2 and higher than 300 mm2 in diameter, respectively. For ureteral localizations, the success rate was 75%, 76.9% and 71.4% in upper, middle and lower ureter, respectively. Conclusions: In SWL therapy, success depends on size and localization of the stone. Our success rate was altered in terms of stone size and localization similar to previous reports.