Osmanlı Devleti’nin iskân siyaseti ve yerleşim birimleri üzerine bir değerlendirme

Abstract

Başlangıçta Batı Anadolu’da bir uç beyliği olarak kurulan Osmanlı Devleti, diğer Türk Aşiretlerinin de desteğiyle devletleşme sürecine girdi. Aşiret gelenekleriyle devleti yönetmek çok zor olduğu için, Kayı Hanedanı bazı geleneklerini değiştirerek yazılı hukuk kurallarını uygulamaya başladı. Bu durum konar-göçerlerin yerleşik hayata geçmelerini de kapsıyordu. Fakat ananelerine sıkı sıkıya bağlı olan Türkmenler için ‘yerleşmek’ uzak bir kavramdı ve bu durum yönetim-reaya gerginliğine zemin hazırladı. Çünkü devlet için bazı kabilelerin iskânları; fetihlerin doğal bir sonucu olduğu kadar, ekonomik istikrarın ve kentleşmenin de gereğiydi. Bu nedenle “Eşitler Arasında Birinci” olan Osmanlı Beyi, bir taraftan tebaasını iskân etmeliydi, diğer taraftan ülkenin büyük ölçüde gıda ve hayvan ihtiyacını sağlayan konar-göçerlerin serbest hareketlerine göz yummalıydı. İşte bu ikilem Osmanlı Devleti’nin kuruluşundan yıkılışına kadar sürüp-gitti. Bu çalışmada; Osmanlı Devleti’nin uyguladığı iskân politikalarına değinilirken, devletin uzun ömürlü olmasında etkili olan bazı faktörler de bilgi ve belgelerle açıklanmaya çalışılmıştır.

Ottoman State, which was founded as a principality in Western Anatolia, entered in the process of becoming a state with other Turkish tribes’ support. Since it was difficult to rule a state with the tribal conventions, they began to apply written rules of law changing some conventions of Kayı Dynasty. Thus, unsettled people began to adopt a a sedentary life. However, it resulted in tenseness between ruler and subject, because the concept of adopting ‘a sedentary life’ was distant for the Turkmens who were strictly attached to the conventions. Yet the settlement of some tribes for the state was a must for the economic stability and urbanization as well as natural consequences of the conquests. Therefore, Ottoman ruler, ‘First Among the Equals’, while settling its people, had to overlook free motion of unsettled people who supplied food and livestock needs. This dilemma continued from the foundation of Ottoman State until its subversion. In this study; at the same time when touching to settlement policies which applied by the Ottoman State, some factors which had effected to being long-lived of the state are tried to explain refer to information and documents too.