Üniversitelerde stratejik planlama süreci : devlet ve vakıf üniversitelerinde karşılaştırmalı bir araştırma

Abstract

Stratejik planlama, örgütlerin güçlü ve zayıf yönlerini, fırsatlarını ve tehditlerini hesaba katarak kendilerini iç ve dış çevreleriyle birlikte uzun vadeli düşünme, değerlendirme, programlama ve yönetme süreci olarak tanımlanabilir. Böyle bir süreç, yöneticileri, örgütün tüm potansiyelinden yararlanmaya, esnek ve şeffaf örgüt yapısı ve kuralları oluşturmaya ve karar alma ve uygulama evrelerinde rakipleri göz önünde bulundurmaya zorlamaktadır. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’deki devlet ve vakıf üniversitelerinde stratejik planlama sürecinin algılanma biçimlerini, sürecin ne kadar etkin yö- netildiğini ve karşılaşılan sorunları karşılaştırmalı olarak ortaya koymaktır. Çalışmada, yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak elde edilen veriler, nitel araştırma yöntemlerinden betimsel analiz kullanılarak değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, devlet ve vakıf üniversitelerinde stratejik planlama sürecinin, kamu ve özel sektör kültürünün etkisiyle şekillendiği, karşılaşılan sorunların da bu kültürden kaynaklandığı ve vakıf üniversitelerinde sürecin devlet üniversitelerine göre daha etkin yönetildiği söylenebilir. Anahtar Sözcükler: Stratejik planlama süreci, üniversite, nitel araştırma yöntemi.

Strategic planning can be regarded as a process by which organizations thing, evaluate, program and manage themselves in view of their strong and weak sides, opportunities and risks in the long term within their internal and external environments. This kind of process force managers to utilize all the potential of the organization, to establish flexible and transparent organizational structure and rules and to take into ac-count competitors in the stages of decision-making and implementation.. The purpose of this study is to comparatively discuss the perceptions of the strategic planning process in private and public universities, the effectiveness of management of the planning process and the problems in this process. The study has used semi-structured interviews to gather data and then analyze these data using qualitative descriptive methods. As a result, it can be concluded that the strategic planning process is shaped by public and private sector cultures, the problems in the process emanate from this different cultures and that the process is more effectively managed in private universities than in public universities.