Kronik obstrüktif akciğer hastalarında dispnenin yaşam kalitesi ve depresyona etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, kronik obstruktif akciğer (KOAH) hastalarında dispnenin yaşam kalitesi ve depresyon üzerine etkisini incelemektir. Materyal Metod: Araştırma, Mustafa Kemal Üniversitesi Uygulama ve Araştırma Hastanesi Göğüs Hastalıkları Polikliniği’ne başvuran ve solunum rehabilitasyonu için fizyoterapiye yönlendirilen ve solunumla ilgili değerlendirme kayıtları arşivimizde olan hastalar dahil edilerek yapılmıştır. KOAH tanısı konulan, yaş ortalaması 65.55±11.77 olan 40 hasta (22 erkek, 18 kadın) çalışmaya dahil edilmiştir. Araştırmada demografik bilgiler kaydedilip, dispne şiddetini ölçen Modified Medical Research Council Dyspnea Scale, depresyon düzeyini değerlendiren Beck Depresyon Ölçeği, yaşam kalitesi düzeyini belirten Kısa Form-36 sonuçları analiz edilmiştir. Bulgular: Hastaların %22.5’inin grade I, %40’ ının grade II, %27.5’inin grade III, %10’unun grade IV düzeyinde dispne yaşadığı görülmüştür. KOAH düzeyleri açısından değerlendirildiğinde ise %30’unun ağır, %40’ının orta, %30’unun hafif olduğu bulunmuştur. Hastaların depresyon düzeyleri değerlendirildiğinde Beck Depresyon Ölçeği’ne göre %10’unun orta, %62,5’inin ağır düzeyde depresif olduğu görülmüştür. Hastaların dispne durumu ile yaşam kalitesi ve depresyon düzeyi arasında anlamlı fark olduğu belirlenmiştir (p<0.05). KOAH düzeyinin ortopne (p=0.005) ve paroksismal nokturnal dispne (p=0.002) arasında fark olduğu saptanmıştır. Sonuç: Çalışmamız sonucunda KOAH düzeyi şiddetli olan bireylerin hafif olan bireylere göre daha depresif olduğu gözlenmiştir. Dispne düzeyi artıkça bireylerin yaşam kalitesinin olumsuz etkilendiği görülmüştür. KOAH gibi güncel bir hastalık tablosunun multidsipliner bir yaklaşım gerektirdiğini düşünmekteyiz.

Aim: The purpose of the study was to examine the effect of dsypnea on quality of life and depression in patients with chronic obstructive pulmonary disease (COPD). Materials and methods: The study was conducted with patients admitted to the Mustafa Kemal University Health Practice and Research Hospital Chest Diseases Clinic, who had been referred to the physiotherapy department for respiratory rehabilitation. Data from previous patients were also included. 40 patients (22 male, 18 female) with a mean age of 65.55±11.77, all of whom had been diagnosed with COPD, were included in the study. Demographic data, the Modified Medical Research Council Dyspnea Scale score (which looks at the patient’s level of dyspnea), the Beck Depression Inventory score (which screens for depression) and the Short Form-36 (which examines quality of life) were each recorded. Results: 22.5% of the patients had grade I, 40% had grade II, 27.5% had grade III and 10% had grade IV dyspnea. 30% of the patients had severe, 40% moderate and 30% mild COPD. According to the Beck Depression Inventory, 10% had moderate depression, whilst 62.5% had severe depression. Significant differences were found in depression, quality of life and dyspnea severity (p<0.05) scores. Significant differences were also discovered in COPD level, orthopnea (p=0.005) and paroxysmal nocturnal dyspnea (p=0.002). Conclusion: It was observed that patients whose COPD was severe had a higher level of depression compared to those with mild COPD. We found that the more severe the COPD, the lower the patients’ quality of life. COPD calls for a multidisciplinary approach to management.