Effect of endodontic treatment and retreatment procedures on fracture strength of roots

Abstract

Objective: It is aimed to compare the effect of root canal treatment and retreatment procedures on the fracture strength of roots. Material and Methods: One hundred and twenty extracted single-canal mandibular premolar teeth were involved in the present study. The bucco-lingual and mesio-distal diameters of the roots were measured. The crowns of teeth were removed from the point of cemento-enamel junction in the way ensuring the standard root length of 14 mm. The teeth were then randomly divided into 6 groups (n=20). In Group 1, no instrumentation or obturation was performed. The rest of the roots were chemo-mechanically prepared with nickel-titanium rotary instruments (ProTaper Next, Dentsply Maillefer, Ballaigues, Switzerland) up to size 40/.06. The teeth in Group 2 were left without obturation. Group 3 was obturated by using the warm vertical compaction technique. Those in Group 4 were obturated and retreated (20/.07). The teeth in Group 5 were obturated, retreated and apically enlarged (50/.05). Finally, the teeth in Group 6 were obturated, retreated, apically enlarged (50/.05) and re-obturated and then the fracture resistances of the all specimens were tested by using a universal testing machine. Results: There was no statistically significant difference between the fracture resistance of teeth in Group 1, Group 3, and the Group 6. No statistically significant difference was found between the teeth in Group 2, Group 4 and Group 5. The lowest resistance to fracture was found in Group 5. There were statistically significant differences between Group 1, Group 3, Group 6 and Group 2, Group 4, Group 5. Conclusion: Obturation after preparation and retreatment procedures increased the resistance of teeth to fracture.

Amaç: Kök kanal tedavisinin ve kök kanal tedavisi yenileme işlemlerinin dişlerin kırılma dirençleri üzerine etkisini karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Yüz yirmi adet tek kanallı mandibuler premolar diş çalışmaya dâhil edildi. Dişlerin bukko-lingual ve mezio-distal uzunlukları ölçüldü. Kalan kök uzunluğu 14 mm’de standart olacak şekilde mine sement sınırından uzaklaştırıldı. Daha sonra dişler rastgele 6 eşit gruba ayrıldı (n=20). Grup 1'deki dişlere kanal genişletmesi ve dolgusu yapılmadı. Diğer gruplardaki tüm dişler nikel titanyum döner aletler (ProTaper Next, Dentsply Maillefer, Ballaigues, Switzerland) yardımı ile 40/06 apikal çap ve taper olana kadar prepare edildi. Grup 2'deki dişlere genişletme sonrası kanal dolgusu yapılmadı. Grup 3’teki dişlerin kanal dolgusu vertikal kompaksiyon tekniği ile yapıldı. Grup 4’teki dişlere kanal dolgusu sonrası yeniden genişletme yapıldı (20/,07) ve kanal dolgusu uzaklaştırıldı. Grup 5'teki dişlere kanal dolgusu uzaklaştırıldıktan sonra apikal genişletme (50/,05) yapıldı. Grup 6'daki dişlere apikal genişletme (50/,05) sonrası tekrar kanal dolgusu yapıldı. Tüm örneklerin kırılma direnci universal test cihazı yardımı ile ölçüldü. Bulgular: Grup 1, 3 ve 6 arasında dişlerin kırılmaya karşı gösterdikleri direnç açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. Grup 2, 4 ve 5 arasında da anlamlı bir fark bulunmadı. Gruplar arasında kırılmaya karşı en düşük direnç Grup 5'deki dişlerde görüldü. Grup 1,3,6 ile Grup 2, 4, 5 arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edildi. Sonuç: Genişletme ve retreatment işlemleri sonrası yapılan obturasyon, dişlerin kırılmaya karşı olan dirençlerini arttırmaktadır.