Genotype distribution of Hepatitis C Virus in Hatay province of Turkey

Abstract

Objectives: The treatment duration and response of chronic hepatitis C (CHC) are closely related to the genotypes of hepatitis C virus (HCV). This study aimed to determine the genotype distributions among CHC patients in the Hatay province of Turkey. Materials and Methods: In this study, demographic data of 589 patients who received a therapy for CHC at the infectious diseases and gastroenterology clinics between June 2016 and May 2019 were retrieved from the hospital information system and medical charts of the patients and were retrospectively reviewed. Results: The most common HCV genotype in our study was genotype 1b (66.9%), followed by genotype 2 (10.5%), genotype 1a (7.3%), genotype 4 (7.1%), genotype 3 (7%), and mixed genotype (1.2%). Six of the mixed genotypes were identified as 1b+4, while one was 1a+3. There was a statistically significant difference between females and males with regards to the HCV genotypes (p<0.001). Patients with genotype 1b tended to be older, while patients with genotypes 3 and 4 tended to be younger. Conclusion: Genotype 1b is the most common HCV genotype in Hatay province, and it is followed by genotypes 2, 1a, 4 and 3. Compared to the studies conducted in previous years in Turkey, our study identified a lower rate for genotype 1b, along with an increase in the distribution rates of the other genotypes. Monitoring the changes in HCV genotype distribution is of vital importance to develop effective strategies in the treatment of HCV

Amaç: Kronik Hepatit C (KHC) enfeksiyonunun tedavi süresi ve tedaviye verilen yanıt hepatit C virüs (HCV) genotipleri ile yakından ilişkilidir. Coğrafi bölgelere göre HCV genotiplerinin dağılımında farklılıklar vardır. Bu çalışmada Hatay ilindeki KHC hastalarında genotip dağılımlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmada KHC nedeni ile Haziran 2016-Mayıs 2019 tarihleri arasında enfeksiyon hastalıkları ve gastroenteroloji klinikleri tarafından tedavi başlanan 589 hastanın demografik verileri, hastane elektronik bilgi sistemi ve hasta dosyalarından retrospektif olarak incelendi. Bulgular: HCV-RNA pozitif 589 hastada HCV genotiplerinin yüzdesi genotip 1b: %66,9, genotip 1a: %7,3, genotip 2: %10,5, genotip 3: 41 %7, genotip 4: %7,1 ve mix genotip: %1,2 olarak tespit edildi. Mix genotiplerin 6 tanesi 1b+4, bir tanesi 1a+3 olarak belirlenmiştir. Kadın ve erkek cinsleri arasında HCV genotipleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık görüldü (p<0,001). Genotip 1b hastaları daha ileri yaşlarda, genotip 3 ve genotip 4 hastalarının daha genç yaşlarda olduğu tespit edildi. Sonuç: Hatay’da HCV genotip 1b en yaygın genotiptir ve bunu genotip 2, 1a, 4 ve 3 izlemektedir. Bizim çalışmamızda ülkemizdeki önceki yıllarda yapılan çalışmalara göre genotip 1b daha düşük tespit edilmiştir ve diğer genotiplerin dağılımında artış olduğu saptanmıştır. HCV genotip dağılımındaki değişikliklerin izlenmesi HCV’nin tedavisinde etkili stratejilerin geliştirilmesinde hayati öneme sahiptir