Hatay İl'inde ipekböceği yetşitiriciliğinin mevcut durumu sorunları ve çözüm önerileri üzerine bir araştırma

Abstract

Hatay ili iklim ve topografık koşulları bakımından büyük bir ipekböcekçiliği potansiyeline sahiptir. Geçmişte önemli bir ipekböceği yetiştirme merkezi olan Hatay ilinde, ipekböceği yetiştiriciliğinin geldiği noktadaki genel durumu ve sorunlarını belirlemek amacıyla bir çalışma yapılmıştır. Araştırma sonunda, il'de dut bahçelerinin tahrip edildiği, ipekböceği yetiştiriciliğinin ekonomik nedenlerden dolayı eski önemini kaybettiği, yetiştiriciliğin bir yan gelir kaynağı halinde yapıldığı, yetiştiricilik yapan üreticilerin ise ürünün ekonomik önemini yitirmesi nedeniyle yetiştiricilikten vazgeçme noktasına geldikleri belirlenmiştir. Ayrıca yapılan yetiştiriciliğin uygun şartlarda ve tekniğine göre yapılmadığı, buna bağlı olarak da ürün kayıplarının ortaya çıktığı ve düşük kaliteli kozaların üretildiği saptanmıştır. Yetiştiricilerin ipekböceği hastalıklarının çoğunu tanımadığı, hastalıklar ve yetiştiricilik konusunda yeterli bilgilere sahip olmadığı belirlenmiştir. Sonuçta; üreticilerin yetiştiricilik ve hastalıklar konusunda bilinçlendirilmesi, ipekböceği yetiştiricilerinin bir kooperatif veya birlik etrafında toplanmalarının sağlanması, ipekböceği yetiştiriciliğini yeniden canlandırıcı düşük faizli kredi imkanları gibi bazı teşvik tedbirlerinin alınması Hatay'ın geçmişteki gibi yeniden önemli bir ipek üretim merkezi olabilmesi ve gerçek ipekböceği potansiyeline kavuşabilmesine önemli katkılar sağlayabileceği düşünülmektedir.

Hatay province has an enormous sericulture potential due to the climatic and ecological conditions. This study was conducted to determine present situation and the main problems of sericulture in the Hatay region which was an important sericulture center in the past. The results of this study showed that the mulberry tree gardens were destroyed, when the sericulture lost its importance. Economic reasons forced farmer to think the sericulture farming as secondary income. İn addition to that, the present sericulture farming, which has not been carried out according to suitable conditions, has lost its economic value due to low quality and production. The cocoon producers do not have sufficient information about silkworm diseases and sericulture practise. In conclusion, the cocoon producers should be trained for sericulture and silkworm diseases and, organized on a cooperative or an association basis sericulture. Also, farmer, who want to do sericulture, must be provided with a good credit rate. This way, Hatay will be able to become again the real sericulture potential and an important sericulture center as it was in the past.