İntrakraniyal kanamalı 36 vakanın retrospektif olarak değerlendirilmesi

Abstract

AMAÇ: intrakraniyal kanaması olan olgularımızın klinik ve laboratuvar bulgularını retrospektif olarak gözden geçirmek ve literatür ile karşılaştırmak. GEREÇ ve YÖNTEM: Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Yoğun Bakım Ünitesi ve servisinde, yatarak izlenen, yaşları 1 ay ile 14 yaş arasında değişen 36 intrakraniyal kanama olgusu retrospektif olarak incelendi. BULGULAR: Çalışmaya alman olguların 23'ü (%63.9) erkek ve 13'ü (%36.1) kız İdi. Hastanemize başvuruları sırasındaki başlıca yakınmaları; konvülsiyon (%61.1), fışkırır tarzda kusma (%50.0) ve huzursuzluk (%36.1) idi. Etyolojide en sık olarak yenidoğanın geç hemorajik hastalığı (%55.6) ve travma (%22.2) saptandı, intrakraniyal kanamanın lokalizasyonu olarak en sık subdural hematom (%72.2) saptandı. SONUÇ: Çocukluk çağında intrakraniyal kanamalar bir çok nedene bağlı olarak gelişebilmekte, tanının erken konması, etyolojik nedenin erken saptanması ve erken dönemde tedavi ile morbidite ve mortalite oranlarının düşürülmesi mümkün olabilir. Ayrıca, her yenidoğana K vitamini yapılması, çocukların kanamadan korunmaları sağlayacaktır.

PURPOSE: Retrospective review of the cases with intracranial hemorrhage regarding clinical, laboratory, and etiological features and its comparison with literature. METHODS: Thirty six patients with intracranial hemorrhage who were hospitalized at Çukurova University, in the pediatrics units and PICU and whose ages ranging from 1 month to 14 years were enrolled to the study. RESULTS: Of all cases, 23 (63.9%) were male whereas 13 (36.1%) were female. At admission, their main manifestation were convulsion (61.1%), vomiting (50.0%), irritability (36.1%). Late hemorrhagic disease of the newborn (55.6%) and trauma (22.2%) were the most frequent seen causes. The most common involvement was subdural hematoma (72.2%). CONCLUSION: During childhood, intracranial hemorrhages can be developed as a result of many causes. By early diagnosis, prompt detection of the etiologic factors, and immediate and appropiate treatment, it is possible to reduce the rate of morbidity and mortality.