Yazar "Çeli̇k, Hasan Alpay" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim
    Öğe
    Hex ve non-hex vidalı dayanaklarla hazırlanan implant üstü restorasyonların sonlu elemanlar analiz yöntemi ile karşılaştırılması
    (Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi, 2021) Çeli̇k, Hasan Alpay; Zortuk, Mustafa
    Giriş ve Amaç: Gelişmekte olan diş hekimliği pratiğinde diş eksikliklerinin tedavisinde implant uygulamaları çok önemli yer tutmaktadır. Protetik diş tedavisi uygulamalarında geleneksel olarak diş eksikliği durumlarında kron köprü protezleri veya hareketli bölümlü protezler uygulanmaktadır. Ancak gelişen implant tedavileri sayesinde bu gibi uygulamaların yerine implant tedavisiyle hastanın kaybedilen dişinin yerine implant üzeri restorasyon yapılarak fonksiyonun iadesi sağlanmış olur. İmplant üstü protezler simante veya vidalı olarak iki çeşit uygulanabilir. Bu çalışmada incelediğimiz tip protezler vidalı dayanaklar kullanarak hazırlanan protezlerdir. Bu çalışmanın amacı, rutin implant üstü köprü restorasyonların tedavilerinde kullanılan non-hex yapıya sahip vidalı dayanakların yerine hex yapıya sahip vidalı dayanak kullanıldığında okluzal kuvvetlere karşı herhangi bir biyomekanik avantajın olup olmadığının stres analiz yöntemiyle incelenmesi ve her iki sisteminde kendi içinde dayanıklılıklarının ölçülmesidir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada; aynı çap ve boya sahip (4.1mm-10 mm) 2 adet implant alt çene arka bölgede ikinci premolar ve ikinci molar bölgeye tamamen paralel biçimde yerleştirilmek üzere seçilmiştir. Toplam iki adet model oluşturulmuş ve modellerden biri için hekzagonal yapıda implant dayanak bağlantı tasarımına sahip dayanaklar seçilirken diğeri içinse klinik pratikte implant üzeri köprü restorasyonlarında sıklıkla kullanılan non-hekzagonal bağlantı tasarımlı dayanaklar sanal ortamda yerleştirilmek üzere seçilmiştir. Bu seçilen dayanaklar üzerine üç üyeli vida destekli bir metal destekli seramik köprü restorasyon sanal ortamda yerleştirilmiş ve kronların belirli noktalarından dik ve oblik yönde kuvvet ayrı ayrı uygulanarak, toplam 4 adet çalışma grubu elde edilmiştir. Uygulanan kuvvetler sonucunda implant boyun bölgesinde, vidada ve dayanakta meydana gelen Von Mises gerilme değerleri ayrıca kortikal ve spongioz kemikte oluşan maksimum ve minimum principal stres değerleri sonlu elemanlar stres analiz yöntemi yardımıyla incelenmiştir. Bulgular: Hex ve non-hex bağlantı tasarımı olan modeller arasında implant bileşenleri üzerinde farklı stres değerleri gözlenirken kemik üzerinde benzer değerler elde edilmiştir. Bağlantıdaki altıgen tasarımın antirotasyonel etkisi bu stres değerlerinin farklı olmasını etkilemiştir. Ayrıca implant üzerine gelen kuvvetlerden oblik kuvvetler dikey kuvvetlere göre stresi daha fazla arttırıcı yönde etki göstermiştir. Sonuç: Her iki sistemde sınır değerler aşılmadığından kullanılabilir sistemlerdir. Ancak oluşan stres değerlerine bakıldığında hex sistemlerde implant ve iç vidaya gelen stres değerleri non-hex sistemlere göre daha düşüktür. Bu sebeple iki implant arası açı 30 derece aşılmadığı durumlarda hex sistemlerin kullanımının uygun olduğu düşünülmektedir. Anahtar Kelimler: İmplant, dayanak, hekzagonal bağlantı, sonlu elemanlar analizi.