Yazar "İşler, Necmi" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 13 / 13
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Bazı keten çeşitlerinde farklı sıra aralıklarının verim ve verim unsurları üzerine etkisi(2021) Çoban, Ayşe; Şahin, Cenk Burak; İşler, NecmiBu çalışma, Hatay koşullarında farklı sıra aralığında yetiştirilen keten bitkisinin verim ve bazı tarımsal özelliklere etkisini belirlemek amacıyla 2019-20 yılında Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi Araştırma ve Deneme alanında yürütülmüştür. Araştırmada, Beyaz Gelin ve Kara Kız keten çeşitleri bitki materyali olarak kullanılmıştır. Bölünmüş parseller deneme desenine göre 3 yinelemeli olarak kurulup yürütülen bu çalışmada sıra aralıkları (15, 30, 45, 60 cm) ana parsellere, çeşitler (Beyaz Gelin, Kara Kız) alt parsellere yerleştirilmiştir. Çalışmada; bitki boyu (cm), teknik sap uzunluğu (cm), bitki başına meyveli dal sayısı (adet), bitki başına yan dal sayısı (adet), tohum verimi (kg da-1), bitkideki kapsül sayısı (adet), kapsüldeki tohum sayısı (adet), bin tane ağırlığı (g), yağ ve protein oranı (%) gibi özellikler incelenmiştir. Çalışma sonucunda elde edilen verilere göre, dekara en yüksek tohum verimi 15 cm sıra aralığından (218.73 kg da-1) ve Kara Kız çeşidinden (154.15 kg da-1) elde edilmiştir. Çalışmadaki ortalama yağ oranı %36.11 ve protein oranı %20.01 olmuştur. Araştırma sonuçlarına göre, sıra aralığı azaldıkça tohum veriminin, bitki boyunun ve teknik sap uzunluğunun arttığı belirlenmiştir. En yüksek tohum verimi için Kara Kız çeşidinin ve 15 cm sıra aralığının tercih edilmesi önerilebilir.Öğe Bazı pamuk çeşitlerinin ISSR markörleri ile karakterizasyonu(Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, 2020) Şahin, Cenk Burak; İşler, Necmi; Rustamova, VafaBu çalışmada, kültürü yapılan 30 pamuk çeşidi (Gossypium hirsutum L.) arasındaki genetik ilişkinin ISSR yöntemi kullanılarak belirlenmesi hedeflenmiştir. Otuz pamuk çeşidinde polimorfizmin belirlenmesi amacıyla 24 ISSR primeri 8 pamuk çeşidinde test edilmiştir. Primerlerin yalnızca 9 tanesi PCR ürünü oluşturmuş ve sonraki çalışmalar bu primerlerle sürdürülmüştür. Seçilen 9 adet ISSR primeri 30 adet pamuk çeşidinde toplam 41 bant oluştururken bu bantlardan ortalama 22.3 tanesinin polimorfik olduğu saptanmış, primer başına polimorfik bant sayısı ortalama 2.5 olarak gerçekleşmiştir. Araştırmada kullanılan tüm primerler pamukta polimorfik bant üretirken, polimorfizm oranı primerlere bağlı olarak %6 ile %89 arasında değişim göstermiştir. ISSR primerlerine ilişkin polimorfik bilgi içeriği değerleri 0.19 ile 0.68 aralığında değişim göstermiş ve ortalama 0.49 olmuştur. Çeşitler arası ortalama Jaccard benzerlik katsayısı 0.77 olarak bulunurken, UPGMA kümeleme analiz sonucu 30 pamuk çeşidi genetik yakınlık açısından 2 ana kümeye ayrılmıştır.Öğe Çukurova koşullarında turfanda patates yetiştiriciliğinde farklı azot dozlarının verim ve tarımsal özelliklere etkileri(Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi, 2019) Akpınar, Murat; Şahin, Cenk Burak; İşler, NecmiAmaç: Bu deneme, Çukurova koşullarında turfanda patates yetiştiriciliğinde farklı azot dozlarının verim ve tarımsal özelliklere etkisini belirlemek amacı ile 2016 yılında Adana ili İmamoğlu ilçesi Saygeçit mahallesinde yürütülmüştür. Yöntem ve Bulgular: Tesadüf blokları deneme desenine göre üç yinelemeli olarak yapılan bu çalışmada yedi farklı azot dozunun (0, 5, 10, 15, 20, 25, 30 kg da-1 ) etkileri incelenmiştir. Denemede bitki başına sap sayısı, bitki boyu, bitki başına yumru sayısı, bitki başına yumru verimi, tek yumru ağırlığı ve dekara yumru verimi gibi özellikler incelenmiştir. Genel Yorum: Araştırma sonuçlarına göre, bitki başına sap sayısı ve tek yumru ağırlığı hariç dekara yumru verimi, bitki başına yumru sayısı ve bitki başına yumru veriminin azot dozlarından önemli şekilde etkilendiği görülmüştür. En yüksek dekara yumru verimi (5146 kg da-1 ), bitki başına yumru sayısı (7.60 adet) ve bitki başına yumru verimi (900.67 g) 20 kg da-1 azot uygulamasından elde edilmiştir. Çalışmanın Önemi ve Etkisi: Dekara 5-20 kg N uygulamasının yumru verimini önemli derecede etkilediği, 20 kg’ı aşan uygulamalarda ise yumru veriminde artış olmadığı aksine düşüş yaşandığı tespit edilmiştir. Kaynaklardan optimum faydanın sağlanabilmesi için dekara 20 kg N uygulamasının uygun olduğu görülmüştür.Öğe Diyarbakır koşullarında ana ürün yerfıstığı yetiştiriciliğinde tek ve çift sıralı ekim yöntemlerinin verim ve önemli tarımsal özelliklere etkisi(Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, 2020) Yaşlı, Sevder; İşler, Necmi; Şahin, Cenk BurakBu çalışma, Diyarbakır koşullarında ana ürün yerfıstığı yetiştiriciliğinde tek ve çift sıralı ekim yöntemlerinin verim ve bazı tarımsal özelliklerine etkisini belirlemek amacıyla 2014 yılında Dicle Üniversitesi araştırma alanında yürütülmüştür. Araştırmada, Halisbey yerfıstığı çeşidi materyal olarak kullanılmıştır. Tesadüf blokları deneme desenine göre 3 yinelemeli olarak kurulmuştur. Sıra üzeri 20 cm sabit olmak üzere, 60 cm, 70 cm, 80 cm ve 90 cm tek sıralı ve 60x25x60 cm, 70x25x70 cm, 80x25x80 cm ve 90x25x90 cm çift sıralı yöntemler ile ekim yapılmıştır. Çalışmada; meyve verimi (kg da-1), bitki başına meyve sayısı (adet bitki-1), 100 tohum ağırlığı (g), 100 meyve ağırlığı (g), I. ve II. kalite meyve sayısı oranları (%), ıskarta meyve sayısı oranı (%), yağ oranı (%) gibi özellikler incelenmiştir. Elde edilen verilere göre, en yüksek meyve verimi 60x25x60 cm ekim yönteminden (601.83 kg da-1), en yüksek meyve sayısı ise 80 cm ekim yönteminden (48.68 adet bitki-1) elde edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, bitki yoğunluğu azaldıkça bitki başına meyve sayısında bir artış görülürken, bitki sayısı ve yoğunluğu arttıkça dekara meyve veriminde artış sağlandığı belirlenmiştir. En yüksek meyve verimi için çift sıralı ekim yöntemlerinin (özellikle 60x25x60 cm) tercih edilmesi daha iyi olacaktır.Öğe Doğu Akdeniz koşullarında tarımı yapılabilecek yüksek verim potansiyelli yerfıstığı çeşitlerinin belirlenmesi(2005) Arslan, Mehmet; İşler, Necmi; Çalışkan, Sevgi; Arıoğlu, Halil HalisYerfıstığında çeşit seçimi verimi ve kaliteyi etkileyen en önemli faktörlerin başında gelmektedir. Bu araştırma Doğu Akdeniz koşullarında yetiştirilebilecek uygun yerfıstığı çeşitlerini belirlemek amacı ile Mustafa Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Telkaliş Araştırma Alanında tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak 2002-2003 yılları arasında yürütülmüştür. Araştırmaya alınan çeşitlerin bitki başına meyve verimi, bitki başına meyve sayısı, dekara meyve verimi, 100 tohum ağırlığı ve iç oranı gibi özellikler tespit edilmiştir. Araştırmanın birinci yılında dekara meyve verimleri 110.3 ile 511.5 kg/da arasında değişmiş olup en yüksek meyve verimi Virginia bunch, NC-7, PI 315621 ve GA Runner çeşitlerinden elde edilmiştir. Araştırmanın ikinci yılında ise meyve verimleri 241.7 ile 527.1 kg/da arasında değişmiş olup enr yüksek meyve verimi NC-7 çeşitinden elde edilmiş ve bu çeşiti sırası ile Virginia bunch, GA Runner ve Rustembourge çeşitleri izlemiştir. Yüz tohum ağırlığı değerleri 47.1 ile 102.0 g arasında değişmiş olup en yüksek değerler araştırmanın her iki yılında da 10/68-1 hattından elde edilmiştir. Path analizi sonuçlarına göre verim üzerine en büyük doğrudan katkıyı bitki başına meyve sayısı göstermiştir. Araştırma sonuçlarına göre Virgini bunch, NC-7 , Pl 315621, GA Runner ve 10/68-1 çeşitleri, verim potansiyellerinin yüksek olması yönünden Doğu Akdeniz koşullarında başarı ile yetiştirilebilecek çeşitler olarak ortaya çıkmıştır.Öğe Evaluation of some safflower (Carthamus tinctorius L.) cultivars for morpho-agronomic characters under Hatay ecological conditions(1998) Çalışkan, Mehmet Emin; Mert, Ahmet; Mert, Mehmet; İşler, NecmiSome morphological and agronomical characteristics of seven safflower cvs. (Oleicleed, Yerli CK, 308, 5-154, Yenice, Dincer and 416-5) were investigated at autumn sowing under Hatay ecological conditions in 1995-96 and 1996-97 growing seasons. The safflower cultivars differed significantly for all characters studied; but, especially the cultivars Dincer and 5-154 resulted in high seed and oil yield. Based on the results of two years, it was concluded that safflower crop had a growing potential in non-irrigated areas of Hatay region with autumn sowing.Öğe Gap Bölgesi ekolojik koşullarında soyada (Glycine max (L.) Merr.) verim ve verime etkili bazı özelliklerin korelasyonu ve Path analizi(1998) İşler, Necmi; Çalışkan, Mehmet EminGüneydogu Anadolu Bölgesi ekolojik koşullarında 1993 yılında 14, 1994 yılında 10 soya çeşidi ile yürütülen çalışmada, dekara tohum verimi ile bitki boyu, ilk meyve yüksekliği, dal sayısı, meyve sayısı, bitki verimi, 100-tohum ağırlığı ve hasat indeksi arasındaki korelasyonlar ile incelenen özelliklerin dekara tohum verimi üzerine doğrudan ve dolaylı etkileri araştırılmıştır. Araştırma sonucunda, bitki verimi, ilk meyve yüksekliği, dal sayısı ve bitki boyunun, dekara tohum verimi üzerine en etkili özellikler olduğu ve bölge koşullarında yapılacak ıslah çalışmalarında, bu özelliklerin önemli seleksiyon kriterleri olarak dikkate alınması gerektiği sonucuna varılmıştır.Öğe Hatay ekolojik koşullarında ekim zamanı ve sıra arası mesafenin bazı şekerpancarı ( Beta vulgaris L.,) çeşitlerinin verim ve kalitesi üzerine etkileri(1999) Çalışkan, Emin Mehmet; İşler, Necmi; Günel, Erol; Güler, Buket Mutlu1996-1997 yıllarında Hatay ekolojik koşullarında yapılan çalışmada, farklı ekim zamanları (1 Şubat ve 1 Mart) ve sıra arası mesafelerinin (30, 45 ve 60 cm) bazı şekerpancarı çeşitlerinin (Evita, Sonja, Fiona ve Anadolumono) verim ve kalite özelliklerine etkileri incelenmiştir. Ekim tarihinin gecikmesi, verim ve kalite üzerine etkili özelliklerin olumsuz yönde etkilenmesine neden olmuş ve ekimdeki bir aylık gecikme kök-gövde ve sakkaroz veriminde sırasıyla 1996 yılında %8.1 ve %8.6; 1997 yılında ise %37.7 ve %40.4'lük bir azalmaya neden olmuştur. En yüksek kök-gövde ve sakkaroz verimi 1996 yılında 45 cm (sırasıyla, 47.77 ve 8.14 t/ha), 1997 yılında ise 30 cm (sırasıyla 73.00 ve 12.21 t/ha) sıra aralığından elde edilmiştir. Çeşitlerin kök-gövde ve sakkaroz verimine etkileri sadece 1996 yılında önemli bulunurken en yüksek kök-gövde verimi 1996 yılında Fiona (49.71 t/ha), 1997 yılında Anadolumono (61.57 t/ha) çeşidinden elde edilirken; en yüksek sakkaroz verimi ise 1996 yılında Fiona (8.48 t/ha), 1997 yılında Evita çeşidinden (10.22 t/ha) elde edilmiştir.Öğe Hatay koşullarında farklı aspir çeşitlerinde verim, verim unsurları ve yağ içeriğinin belirlenmesi(Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, 2019) Atan, Mühyedin; Şahin, Cenk Burak; İşler, NecmiBazı aspir çeşitlerinde verim, verim unsurları ve yağ içeriğinin tespit edilmesi amacıyla yapılan bu çalışma, 2017-2018 ekim sezonunda kışlık olarak Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi uygulama alanında yürütülmüştür. Araştırma, tesadüf blokları deneme desenine göre 3 yinelemeli olarak kurulmuştur. Denemede materyal olarak 8 aspir çeşidi (Olas, Asol, Linas, Zirkon, Göktürk, Balcı, Dinçer, Olein) kullanılmıştır. Yapılan istatistiki analiz sonucunda incelenen özelliklerin farklı seviyelerde önemli olduğu; tohum verimi (262.78 kg da-1), ham yağ oranı (%38.49) ve ham yağ verimi (101.17 kg da-1) değerleri bakımından Asol çeşidinin, bitki başına tabla sayısı (16.20 adet) ve bin tane ağırlığı (45.56 g) bakımından Dinçer çeşidinin, ilk dal yüksekliği (115.90 cm) ve bitki boyu (163.67 cm) bakımından Linas çeşidinin üstün olduğu belirlenmiştir. Tablada tohum sayısı (23.70 adet) bakımından Göktürk üstün olurken, Balcı çeşidinde bitki başına dal sayısı (8.50 adet) fazla olduğu halde tohum ve ham yağ veriminin düşük olduğu tespit edilmiştir. Araştırma sonuçları Hatay koşullarında Asol çeşidinin başarı ile yetiştirilebileceğini göstermiştir.Öğe Hatay yöresinde II. ürün olarak yetiştirilen Virginia tipi bazı yerfıstığı (Arachis hypogaea L. subps hypogaea var. hypogaea) genotiplerinin önemli tarımsal ve kalite özellikleri ile bu özelliklerin verim oluşumuna etkileri(2000) Çalışkan, Mehmet Emin; Mert, Mehmet; İşler, Necmi; Çalışkan, SevgiAgronomic and quality characteristics of 16 Virginia type groundnut cvs. and, direct and indirect effects of these characters on yield formation as an alternate crop were investigated in Hatay district in 1995 and 1996. The genotypes differed significantly in respect to all investigated characters, and it was concluded that the peanut could be an important alternate crop for Hatay district based on the results of pod yield, which ranged between 211.9 and 311.3 kg/da. Correlation and path coefficient analysis also revealed that the number of pods per plant, pod yield per plant and kernel/pod ratio correlated significantly with pod yield per decare, and pod yield per plant and kernel/pod ratio characteristics in particular had the highest positive direct effects on pod yield per decare under regional conditions.Öğe Kolza çeşitlerinde farklı tohumluk miktarlarının verim ve kalite özelliklerine etkisi(2023) Şahin, Cenk Burak; Durmuş, Dilan; İşler, NecmiBu çalışmada, Hatay koşullarında kışlık olarak yetiştirilen kolza (Brassica napus ssp. oleifera) çeşitlerinde farklı tohumluk miktarlarının verim ve kalite özelliklerine etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Araştırma ve Uygulama Alanında 2020-2021 ekim sezonunda yetiştirilmiştir. Bölünmüş parseller deneme desenine göre üç yinelemeli olarak yürütülen çalışmada, çeşitler (PT264, PT275, Süzer, Samibey, DK Exception) ana parsellere ve tohumluk miktarları (6, 9, 12 kg ha-1) alt parsellere yerleştirilmiştir. Tohum verimi açısından çeşitler istatistiki olarak önemsiz olurken tohumluk miktarları önemli bulunmuştur. En yüksek tohum verimi 374.22 kg da-1 değeriyle PT275 çeşidinden ve 402.67 kg da-1 değeriyle 12 kg ha-1 uygulamasından alınmıştır. Yağ oranı açısından DK Exception %43.43 oranıyla ön plana çıkarken, tohumluk miktarında en yüksek oran %40.10 değeriyle 9 kg ha-1 uygulamasından alınmıştır. Çalışmanın tek yıllık olması nedeniyle kesin bir yargıya varılamamakla birlikte Hatay koşullarında kolza bitkisinin kışlık olarak yetiştirilebileceği ve yapılacak yeni çalışmalara katkı sunabileceği düşünülmektedir. İncelenen tüm özellikler düşünüldüğünde optimum seçeneklerin çeşitler içerisinde DK Exception ve tohumluk miktarında 12 kg ha-1 uygulaması olabileceği görülmüştür.Öğe Osmaniye ilinde yerfıstığı yetiştiriciliği ile ilgili sorunların saptanması(2016) İşler, Necmi; Gözüyeşil, RemziTürkiye'de yerfıstığı ekim alanının %37'si, üretim miktarının ise %40'ı (2011) Osmaniye ilindegerçekleşmektedir. Osmaniye ilinde yerfıstığı üretimi yapan tarım işletmeleri incelenerek; sosyo ekonomikyapıları ve üretim teknikleri belirlenmiş, sorunları tespit edilerek, çözüm önerileri sunulmuştur. Ayrıca; yerfıstığıüretimiyle ilgili beklentilerin tespit edilerek, tarım politikalarının geliştirilmesinde katkıda bulunulmasıhedeflenmiştir. Bu araştırmanın materyalini, tesadüfi olarak seçilen toplam 100 yerfıstığı üreticisi ile yüz yüzeanket yoluyla elde edilen bilgiler oluşturmaktadır. Bu yerfıstığı üreticileri Osmaniye Merkez, Kadirli, Düziçive Sumbas İlçelerinde bulunan toplam 20 köyden seçilmiştir. Anket çalışması Aralık 2012 - Şubat 2013tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir. Elde edilen bilgiler 2012 yılı üretim dönemine aittir. Anket sonuçlarınagöre, incelenen işletmelerin ortalama işletme arazisi 128.14 da, yerfıstığı arazisi ise 52.85 da'dır. İşletmelerde1. ürün olarak yetiştiriciliği yapılan yerfıstığı ekim alanı, toplam yerfıstığı ekim alanının %70.71'inioluşturmakta, 2. ürün yerfıstığı ekim alanı ise, toplam yerfıstığı ekim alanının %29.29'unu oluşturmaktadır.İşletmelerin yaşadıkları en büyük sorunlar; gübre fiyatlarının yüksek olması, yerfıstığı fiyatının düşük olması,sulama maliyetlerinin yüksek olması ve yağışlar nedeniyle zamanında hasat yapılamaması olarakbelirlenmiştir. Yerfıstığı üretiminde ortalama verim 323.70 kg/da, satış fiyatı ise ortalama 2.30 TL/kg olarak belirlenmiştir.Öğe Yeni soya hatlarının Amik Ovasında ikinci ürün olarak yetiştirilebilme olanaklarının belirlenmesi(2002) Arslan, Mehmet; İşler, NecmiÇukurova Tarımsal Araştırma Enstitüsü tarafından geliştirilen 13 soya hattı ve 2 ticari çeşidin Amik ovasında buğday hasadından sonra ikinci ürün olarak yetiştirilebilme olanakları 2000 - 2001 yılları arasında yürütülen iki yıllık bir araştırmada belirlenmiştir. Araştırma tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamak olarak Mustafa Kemal Üniversitesi Telkaliş araştırma alanında yürütülmüştür. Araştırmada bitki boyu, ilk meyve yüksekliği, bitki başına dal sayısı, bitki başına bakla sayısı, bitki başına tohum sayısı ve dekara tohum verimi değerleri incelenmiştir. Araştırmanın birinci yılında tohum verimi değerleri 218.4 ile 367.7 kg/da arasında değişmiş olup en yüksek değer ÇTA1530 hattından en düşük değer ise ÇTA761 hattından elde edilmiştir. Araştırmanın ikinci yılında ise tohum verimleri 150.8 ile 263.5 kg/da arasında değişmiş en yüksek değer ÇTA825 hattından en düşük değer ise yine ÇTA761 hattından elde edilmiştir. ÇTA1530, ÇTA825, ÇTA963, ÇTA780 ve ÇTA851 hatlarının Amik ovasında ikinci ürün olarak yetiştirilebilecek çeşit adayları olabileceği saptanmıştır.
