Yazar "Ağtürk, Gökhan" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim
    Öğe
    Sıçanlarda deneysel varikosel modelinde D vitamininin etkisinin incelenmesi
    (Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi, 2017) Ağtürk, Gökhan; Tümer, Cemil
    Varikosel erkek infertilitesinin en yaygın sebeplerinden biridir. Varikosel, spermatik kord içindeki pampiniform pleksus venlerinin anormal dilatasyonudur. Erişkin erkek nüfusunun yaklaşık olarak %20 'sinde görülen ve erkek infertilitesinin belirlenen en yoğun nedenlerinden birisidir.Varikoselin fizyopatolojisi üzerine D vitaminin etkisini gözlemlemek için histopatolojik, biyokimyasal ve gen ekspresyon analizlerini gerçekleştirdik. Çalışmamızda 30 adet Wistar Albino tipi erişkin erkek sıçan kullanıldı. Her grupta 10 adet hayvan olacak şekilde 3 grup oluşturuldu. 1. grup sham, deney hayvanının sadece batın açılarak varikosel modeli oluşturulmadan tekrar kapatıldı. 2. grup varikosel grubu deneysel varikosel modeli oluşturuldu. 3. grup ise tedavi grubu, deneysel olarak varikosel modeli oluşturulduktan sonra 4 hafta boyunca her gün 500 I.U/kg intramusküler olarak D vitamini verildi. Çalışma sonunda histopatolojik analizler ve TRPM gen ekspresyon düzeyleri için testis örnekleri ve biyokimyasal analizler için kan örnekleri alındı. Alınan testis dokuları histopatolojik olarak ışık mikroskobu ile testislerde meydana gelen değişiklikler belirlendi. Histopatolojik inceleme Johnsen Skorlamasına (JS) göre değerlendirildi. Varikosel grubunun, sham grubuna göre testis dokusundaki tübüllerde bir bozulma gözlemlendi. Tedavi grubunda gözlemlenen testis tübüllerinin sham grubuna yakın bir değer saptandı. Alınan kan örneklerinden elde edilen veriler ile varikosel grubunun sham ve tedavi grubuna oranla total antioksidan seviyesi (TAS) düzeyinde anlamlı bir azalma saptandı. Tedavi grubunun TAS seviyesinde bir değer artışı saptandı. Varikosel grubunun diğer gruplara göre total oksidan seviyesi (TOS) düzeyinde anlamlı düzeyde bir artış gözlemlendi. Gen ekspresyon seviyesinde varikosel grubundaki TRPM düzeylerinin anlamlı decede arttığı gözlemlenirken tedavi grubunda ise artan ekspresyon seviyesi üzerine bir etkisinin olmadığı belirlendi. D vit TRPM ailesi ile olan ilişkisi kapsamlı bir şekilde incelenmesi gerektiğini düşünmekteyiz.