Yazar "Ceylan, Eren" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 3 / 3
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Hatay bölgesi yabani ve göçmen kuşlarda rehabilite edilen vakaların değerlendirilmesi(Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi, 2022) Ceylan, Eren; Altuğ, Muhammed EnesBu klinik retrospektif çalışmada, 2020-2021 yılları arasında Hatay bölgesinde yaralı, hasta ve bakıma muhtaç 54 farklı türde 500 adet yabani kuşa ait tedavi ve rehabilitasyon merkezi demografik verileri değerlendirilmiştir. Demografik Veriler: Yabani kuşların tür bilgileri, mevsime göre geliş dönemleri, kabul nedenleri ve teşhis edilen hastalık dağılımları belirlendi. Ayrıca, tedavi ve rehabilite edilen, doğaya bırakılan, hayvanat bahçesine gönderilen ve ölen kuş sayılarının dağılımları tür gruplarına göre yıl bazında ve iki yıllık olarak değerlendirilmiştir. Yaralı yabani kuşların gerekli klinik ve radyolojik muayeneleri yapıldıktan sonra genel durumlarının düzeltilmesi için tedavilerine başlanıldı. Anamnez, klinik bulgular, radyografik bulgular ve hemogram sonuçlarına göre hastalık tanıları konuldu ve kuşlardaki kırık olgularının dağılımı değerlendirildi. Tür Dağılımları: Tüm gelen yabani kuşların 330 adet (%66)'ini yırtıcı kuşlar, 125 (%25)'ini göçmen kuşlar ve 45 adet (%9)'ini de diğer yabani yerel kuş türleri oluşturdu. Yabani kuşların mevsimsel geliş durumları değerledirildiğinde; 2020 yılı içerisinde 78 (%35,5)' inin yaz, 54 (%24,5)'ünün ilkbahar, 45 (%20,5)' inin sonbahar ve 43 (%19,5)' ünün de kış mevsimlerinde geldiği belirlendi. 2021 yılında ise 92 (%32,8)' sinin ilkbahar, 77 (%27,5)' sinin sonbahar, 59 (%21,1)' unun yaz ve 52 (%18,6)'sinin kış mevsimlerinde geldiği belirlenmiştir. Tüm vakaların geliş sebepleri değerledirildiğinde; vaka sıklığına göre ateşli silah yaralanması (%41,4), göç yorgunluğu/halsizlik (%38,2), öksüz yavru (%7,8), sebebi bilinmeyen nedenler (%4,6), elektrik çarpması (%3), diğer hayvan saldırıları (%2,6), kanat ve kuyruk tüneklerinin kesilmesi (%1,8) ve trafik kazası (% 0,6) olduğu belirlenmiştir. Teşhis edilen hastalıklara göre söylendiği sıra ile vaka sayısı ve % oranları iki yıllık sürede değerlendirildiğinde; 184 (%36,8) kırık, 152 (%30,4) göç yorgunluğu, 44 (%8,8) diğer durumlar (yetim/öksüz kalma vb diğer bilinmeyen), 38 (%7,6) enfeksiyon, 21 (%4,2) paraziter enfestasyon, 15 (% 3,0) yumuşak doku hasarı, 15 (3,0) elektrik çarpması, 9 (%1,8) miyazis, 3 (%0,6) omurga hasarı, 3 (%0,6) kafa travması, 3 (%0,6) kanat ucu ödemi, 2 (%0,4) keratit, 1 (% 0,2) aspirasyon pnömonisi ve 1 (%0,2) artritis olarak belirlenmiştir. Kırıkların kemiklere göre dağılımı söylendiği sıra ile vaka sayısı ve % oranları iki yıllık sürede değerlendirildiğinde en fazla radius ve ulna %57,06 (radius %7,06, ulna %22,28, radius-ulna %27,71) kırıkları, humerus (%21,74), metakarp (%8,69), tibia (%5,43), femur (%2,71), tarsometatarsus (%1,08), phalanx (%1,08), alt gaga (%0,54) ve üst gaga (%0,54) olarak belirlenmiştir. Tedavi yöntemleri değerledirildiğinde 283 (%57) medikal tedavi, 203 (%40) ortopedi ve 14 (%3) yumuşak doku cerrahisi yapıldığı belirleniştir. Toplam 217 vakada uygulanan cerrahi ve ortopedik tedavilerin söylendiği sıra ile vaka sayısı ve % oranları tedavi yöntemlerine göre değerlendirildiğinde; 69 amputasyon (%31,8), 51 bandaj (%23,5), 72 kafes istirahati (%33,18), 6 intramedüller (İM) pin (%2,8), 3 İM pin ve serklaj (%1,4), 2 eksternal fiksasyon (%0,9) ve 14 yara revizyonu (%6,45) olarak tespit edildi. 2020 yılında 220 vakadan 128 (%58,18)'i tekrar doğaya bırakılırken, 6 (%2,72) sı hayvanat bahçesine gönderildi ve 86 (%39,09)'sı ise ölüm ile sonuçlanmıştır. 2021 yılında ise 280 vakadan 144 (%51,42)'ü tekrar doğaya, 5 (%1,78)' i hayvanat bahçesine bırakılırken 131 (%46,78)'i ise ölümle sonuçlanmıştır. Sonuç olarak; Toplam iki yıl boyunca 500 vakadan 272 (%54,4) si doğaya salındı, 11 (%2,2) vaka hayvanat bahçesine bırakıldı ve 217 (%43.4) vakada ölüm şekillenmiştir.Öğe Kedi ve Köpeklerde Metakarpal ve Metatarsal Kırıkların Tedavisi (32 Vakada Retrospektif Değerlendirme)(2022) Deveci, Mehmet Zeki Yılmaz; Altuğ, Muhammed; Alakuş, İbrahim; Yurtal, Ziya; Kırgız, Ömer; Alakuş, Halil; Ceylan, ErenKüçük hayvan hekimliğinde kedi ve köpeklerde metakarpal (MK) ve metatarsal (MT) kırıklarla sık karşılaşılmaktadır. Tedavide konservatif ve cerrahi yöntemler tanımlanmıştır. Bu çalışmada MK/MT kırık belirlenen 32 vakanın (22 kedi, 10 köpek) tanı, tedavi ve prognoz süreçlerinin değerlendirilmesi amaçlandı. Hastaların demografik ve diyagnostik bilgileri, yapılan preoperatif ve perioperatif işlemler, uygulanan tedaviler, postoperatif işlemler ve prognoz süreci çalışma kapsamındadır. MK/MT toplam 97 kırık kemikte en çok diyafizer 1/3 (43 kemik) ve distal 1/3 (48 kemik) lokalizasyonlarda kırıklar belirlendi. En çok görülen kırık şekilleri transversal (65) ve oblik (27) olarak belirlendi. Toplam 39 ekstremitenin %25.64’ünde bir kemik, %20.51’inde iki kemik, %33.33’ünde üç kemik, %20.51’inde dört kemiğin kırıldığı belirlendi. Tedavide MK/MT kırığı olan 39 ekstremiteden 11 ekstremitede eksternal koaptasyon, 23 ekstremitede açık cerrahi redüksiyon ile osteosentez, 4 ekstremitede kafes istirahati ve 1 ekstremitede amputasyon uygulandı. Kedi ve köpeklerin toplamında cerrahi osteosentez uygulanan 23 ekstremiteden 19’unda prognoz çok iyi, 3’ünde iyi olduğu ve bir vakada postoperatif ölüm şekillendiği belirlendi. Eksternal koaptasyon uygulanan 11 ekstremitenin 6’sında çok iyi, 5’inde iyi; kafes istirahati uygulanan 4 ekstremiteden 2’sinde çok iyi, birinde iyi ve birinde orta olarak belirlendi. Bu çalışmayla kedi ve köpeklerin metakarpal ve metatarsal kırıklarının tedavi süreci, tanı ve klinik sonuçlar ile birlikte değerlendirilerek özgün veriler sunuldu. Kapalı, disloke olmamış, MK ve MT kemiklerin yük binmeyen veya tek kemiğinde olan kırıklarda konservatif tedavinin başarılı olabildiği; ancak, iki veya daha fazla kemiğin etkilendiği, disloke olmuş ve yük verilen MK/MT kırıklarda cerrahi osteosentez uygulamasının elzem olduğu kanısına varıldı.Öğe Molecular investigation of Haemoproteus and Plasmodium species of some raptors in Hatay province: new CytB lineages for raptors of Accipitriformes in Turkey(Springer, 2023) Zerek, Aykut; Ceylan, Onur; Erdem, Ipek; Simsek, Fatma Nuray; Yaman, Mehmet; Isler, Cafer Tayer; Ceylan, ErenAccipitriform raptors are significant indicators of biodiversity and environmental health. Currently, most of the studies on avian haemosporidian parasites are on passerine birds, and data on raptors is constricted, with similarities both around the world and in Turkey. This study aimed to investigate the presence of Haemoproteus and Plasmodium spp. in raptors by microscopy and nested PCR technique. The study material consisted of 47 accipitriform raptors (Buteo buteo: 14, Buteo rufinus: 7, Clanga pomarina: 8, Circaetus gallicus: 12, Milvus migrans: 6). The prevalence of haemosporidian infection was 12.8% (6/47, 1 from Buteo buteo, 4 from Clanga pomarina, 1 from Milvus migrans) microscopically and 14.9% (7/47) molecularly. One Circaetus gallicus, microscopically found to be negative, probably due to low parasitemia, was molecularly found to be positive. All PCR-positive amplicons were bidirectionally sequenced, and the identification of lineages of the isolates and phylogenetic analysis were performed using the MalAvi and GenBank databases. The study revealed H-MILANS02 lineage in Buteo buteo, H-MILANS02 and P-CIAE1 lineages in Clanga pomarina, P-GRW06 lineage in Circaetus gallicus, and P-RTSR1 lineage in Milvus migrans, respectively. While this study removes the uncertainty regarding the reporting of the H-MILANS02 lineage in Turkey, it is also the first report to reveal 3 different Plasmodium spp. CytB lineages in raptors. Moreover, the fact that the P-GRW06 lineage (Plasmodium elongatum) detected in passerine birds was detected in a raptor, Circaetus gallicus, draws attention to the need for further investigations on host-parasite interaction and gives clues about the host-shifting ability of this parasite.
