Yazar "Duran, Gülay Gülbol" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 4 / 4
  • Küçük Resim
    Öğe
    Antioxidant Effects of Myrtus communis L.’s Essential Oils in BEAS2B Cells Induced by Oxidative Stress with Hydrogen Peroxide
    (2020) Ulutaş, Hayriye Zehra; Duran, Gülay Gülbol
    Aim: In this study, the effects of Myrtus communis L. essential oil on the human bronchial epithelial cell line (BEAS-2B) exposed to oxidative stress with hydrogen peroxide were investigated and their effects on apoptotic pathways. Materials and Methods: The MTT ?3- (4,5-Dimethylthiazol-2-yl) -2,5-Diphenyltetrazolium Bromide? method was used to determine the appropriate doses of hydrogen peroxide ${H_2}{O_2}$ and M. communis L.’s essential oil in BEAS-2B cells. Oxidative stress formation was determined by measuring malondialdehyde (MDA) level. The cells were divided into three groups: the group exposed to oxidative stress (group with H2O2), the treatment group (${H_2}{O_2}$+ M. communis L.’s essential oil) and the control group. MDA levels were measured in all three groups and expression levels ofCaspase 3, Caspase 8, Caspase 9 and p21 genes were determined by RT-PCR method in order to detect apoptotic effects. Results: According to MTT test results, the appropriate doses were 40 ?M for ${H_2}{O_2}$and 15.625 ?g/ml for M. communis L.’s essential oil. MDA levels were significantly increased in the group treated with 40 ?M H2O2 when compared with the healthy cell group (p=0.0005). In the group treated with essential oil of M. communis L., MDA level was found similar to the control group (p>0.05). Expression levels of Caspase 3, Caspase 8 and p21 genes were significantly increased in cells where ${H_2}{O_2}$ was adminisrated at 40 ?M concentrations compared to healthy cell group (p=0.001, p=0.017 and p=0.0003, respectively). However, Caspase 9 gene expression level did not change significantly (p=0.8). Compared to the group in which the oxidative stress model was established, it was found that Caspase 3 gene expression level decreased significantly in the cells treated with M. communis L.’s oil (p=0.00007). Conclusion: In our study, it was shown that the essential oil of M. communis L. strongly decreased MDA levels and also had the potential to be a therapeutic agent due to its apoptotic inhibiting effect. M. communis L. has a strong antioxidant effect and is thought to be effective in stopping apoptosis caused by oxidative stress.
  • Küçük Resim
    Öğe
    In vitro koşullarda propolis'in antibakteriyel, antifungal ve leyişmanyasidal etkilerinin araştırılması
    (Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi, 2007) Duran, Gülay Gülbol; Özcan, Birgül; Öztaş, Haydar
    Propolis, yapısında 300'den fazla biyolojik olarak aktif bileseni olan ve kompozisyonu ile bilesenlerinin oranları bölgeden bölgeye ve bitki türlerine baglı olarak degiskenlik gösteren bir arı ürünüdür. Adana orijinli propolisin bazı Gram pozitif (Staphylococcus aureus ATCC 25923, Staphylococcus aureus ATCC 29213, Staphylococcus epidermidis ATCC 12228, Enterococcus faecalis ATTCC 29212) standart susları ile Gram pozitif klinik izolatı (Streptococcus pyogenes) ve Gram negatif (Esherichia coli ATCC 25922, Pseudomonas aeruginosa ATCC 27853, Enterobacter cloacae ATCC 13047) standart susları ile Gram negatif klinik izolatlarına (Proteus vulgaris, Enterobacter aerogenes) karsı antibakteriyel, maya formundaki mantarlardan ise Candida albicans ATCC 90028, Candida krusei ATCC 6258, Candida glabrata ATCC 32554, Candida tropicalis ATCC 22019 standart susları ve klinik bir izolat olan Candida parapsilosis'e karsı antifungal aktivitelerinin varlıgı, ayrıca Leishmania tropica'nın 5 farklı klinik izolatına karsı Leyismanyasidal aktivitesinin varlıgı arastırılmıstır. Antimikrobiyal aktivite çalısmaları makrodilüsyon yöntemi kullanılarak CLSI önerileri dogrultusunda yapılmıstır. Propolis örneklerinin Gram pozitif bakterilere karsı antibakteriyel etkileri ( MIK degeri 64-1024 ?g/ml), Gram negatif ( MIK degeri 256-1024 ?g/ml) ve maya suslarına karsı olan antimikrobiyal aktivitelerinden ( MIK degeri 128-1024 ?g/ml) daha yüksek olarak bulunmustur. Mayalara karsı etkinligin Gram negatif bakterilere nazaran daha yüksek oldugu saptanmıstır. Leishmania tropica izolatlarında ise konsantrasyonun 250 ?g/ml, 500 ?g/ml ve 750 ?g/ml düzeyine çıkarılması durumunda propolisin leyismanyasidal etkisinin varlıgı açıkça saptanmıstır. Gerek hücre sayısında istatistiksel olarak anlamlı derecede azalmanın tespit edilmesi gerekse hücre yuvarlaklasması, kuyruk kaybı, nükleer yapının büyümesi ve sitoplazmik yapının daralması gibi morfolojik degisimlerin oldugu tespit edilmistir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Myrtus communis L. Esansiyel Yağının IL-1? ile Uyarılmış İnsan Bronşiyal Epitel Hücre Hattında Antiinflamatuar Etkilerinin Araştırılması: Deneysel Çalışma
    (2021) Duran, Gülay Gülbol; Terzi, Menderes Yusuf
    Amaç: İnflamasyon, bağışıklık sisteminin enfeksiyona, yaralanmaya veya tahrişe ilk biyolojik tepkisi olmakla birlikte kontrol edilemediğinde otoinflamatuar ve nörodejeneratif hastalıklara veya kansere neden olabilir. Myrtus communis L. (MC) Akdeniz bölgesinde yetişen, çokça farmakolojik aktivitesi olan aromatik bir bitkidir. Bu çalışmada, halk arasında sıklıkla kullanılan MC esansiyel yağının antiinflamatuar etkisini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Sağlıklı insan bronşiyal epitel hücre hattı (BEAS-2B) ile hücre kültürü çalışmaları yapıldı. Hücreler; kontrol, interlökin-1 beta (IL-1?) ile inflamatuar hâle getirilen BEAS-2B hücreleri ve MC uygulanan inflamatuar BEAS-2B hücreleri olmak üzere 3 farklı gruba ayrıldı. MC’nin sitotoksik olmayan konsantrasyonları MTT testi ile belirlendi. IL-6, IL-10, uyarılabilir sitrik oksit sentaz [inducible nitric oxide synthase (iNOS)], tümör nekrozis faktör alfa (TNF-?), siklooksigenaz-2 [cyclooxygenase-2 (COX-2)] ve nükleer faktör kappa B (NF?B) genlerinin ekspresyon düzeyleri revers transkriptaz-kantitatif polimeraz zincir reaksiyonu ile saptandı. IL-6, IL-10, iNOS ve TNF-? protein düzeyleri ELISA ile ölçüldü. Bulgular: IL-1? ile uyarılmış inflamatuar hücrelerde artan IL-6, IL-10 ve NF?B mRNA düzeyleri, MC yağı uygulama sonrası anlamlı derecede azalarak bazal seviyelere dönmüştür. IL-6 ve IL-10 protein düzeyleri gen ekspresyon verileriyle uyumlu olarak inflamatuar hâle getirilen grupta artmış olarak saptandı. MC uygulaması inflamatuar hücrelerdeki artan protein düzeylerini kontrol gurubundaki bazal seviyeye döndürdü. Sonuç: Çalışmamızda, MC esansiyel yağının BEAS-2B hücrelerinde proinflamatuar sitokinlerin ekspresyonunu inhibe ederek, antiinflamatuar etkiye sahip olduğunu gösterdik. MC esansiyel yağının güçlü bir antiinflamatuar etkiye sahip potansiyel bir terapötik ajan olarak değerlendirilmesi için farklı konsantrasyonlarla daha fazla araştırma yapılmalıdır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    UROTENSİN II’NİN İNSAN OSTEOBLAST HÜCRELERİNDE ENFLAMASYONLA İLİŞKİLİ ROLÜ
    (2021) Okuyan, Hamza Malik; Terzi, Menderes Yusuf; Duran, Gülay Gülbol; Kalacı, Aydıner
    Osteoartrit (OA), kemik, kıkırdak ve sinoviyal dokuda katabolik değişikliklere neden olan yaygın bir eklem hastalığıdır. OA’nıngüncel tedavisi, hastalığı tamamen iyileştirmek için yeterli değildir. Eklem kondrositlerinin yanı sıra, kemik hücrelerindeki OA ile ilişkili mekanizmaların anlaşılması bu hastalığın önlenmesi ve tedavisine katkı sağlayacaktır. Urotensin II (UTS2), nörohormon benzeri aktiviteye sahip polipeptid bir moleküldür ve kardiyovasküler, pulmoner, renal ve merkezi sinir sisteminde eksprese edildiği bilinmektedir. Pek çok sistem üzerinde patofizyolojik etkileri olan UTS2’nin, OA’daki moleküler mekanizması tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışmada, insan osteoblast hücreleri kullanılarak UTS2’nin OA patogenezindeki enflamasyonla ve apoptozis ile ilişkili rolünün incelenmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmada, insan osteoblast hücreleri, tümör nekroz faktörü alfa (TNF-?) ve UTS2’ye maruz bırakıldı. İnkübasyon süresinin sonunda hücrelerden RNA izole edildi ve kantitatif ters transkripsiyon-polimeraz zincir reaksiyonu analizleri yapıldı. TNF-? maruziyeti, interlökin 6 ve nükleer faktör kappa B gen ekspresyon seviyelerinde anlamlıdüzeyde bir artışa neden olmuştur. UTS2 maruziyeti, kendi gen ekspresyon seviyesini azaltmıştır. TNF-a ve UTS2 maruziyetleri, Kaspaz-3 gen ekspresyonu üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılığa neden olmamıştır. Çalışmamızda, bulgularımız; insan osteoblast hücrelerinde UTS2’nin eksprese edildiğini ve UTS2’nin hücre kültür ortamına eklenmesi bu genin kendi ekspresyon seviyeleri üzerinde etkili olabileceğini göstermektedir.