Yazar "Gürlek, Mevlüt" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 9 / 9
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Çukurova ve Hatay Bölgelerinde bulunan Tilapia (Chiclidae) türlerinin morfolojik farklılıkları(2006) Gürlek, Mevlüt; Turan, CemalÇalışmada Tilapia türlerinin yayılım alanlarını içeren Çukurova ve Hatay Bölgeleri'ndeki nehir, göl ve su ürünleri yetiştiricilik istasyonlarından dört tilapia türü Oreochromis aureus, Oreochromis niloticus, Tilapia zillii ve Tilapia rendalli örnekleri toplanmıştır. Tilapiaların morfolojik ayrımında morfometrik ve meristik karakterler kullanılmıştır. Morfometrik karakterlerin kümelerarası korelyon analizinde sadece Çukurova Üniversitesi (ÇÜ) O. aureus örneği belirgin bir şekilde ayrılık göstermiş diğer türler ise birbiri üzerine kümelenmiştir. Meristik karekterier bakımından ise genel olarak türler ve türlere ait populasyonlar belirgin bir ayrılık göstermiştir. Fakat T. rendalli, O. niloticus ye O. auratus ÇÜ örnekleri birbiri üzerine kümeleşerek bir farklılık göstermemiştir.Öğe Doğu Akdeniz'deki caranx (Carangidae) cinsine ait türlerin moleküler filogenetiği(Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi, 2012) Gürlek, Mevlüt; Turan, CemalBu çalışmada Türkiye denizlerinde bulunan ve tral olarak bilinen Caranx cinsine ait Caranx crysos, Caranx rhoncus ve Caranx hippos türlerinin morfolojik ve genetik yapısı, türler arasındaki filogenetik ilişkinin şeklinin belirlenmesi amaçlanmıştır.Moleküler filogenetik analizde mitokondriyal D-loop geninin nükleotid dizi analizi kullanılmış ve DNA dizinlerinin farlılığından elde edilen genetik farklılığın tespitinde Tamura 3 modeli kullanılmıştır. DNA dizi analizi sonucunda elde edilen nükleotid kompozisyonuna göre G-C oranı değerlerinin % 38.1-35.7 arasında değişkenlik gösterdiği saptanmış ve ortalama G-C oranı % 37.2 olarak belirlenmiştir. A-T oranı ise % 63.8 ile % 62 arasında değişkenlik göstermiş iken ortalama A-T oranı % 62.8 olarak bulunmuştur.Türler arasındaki genetik uzaklık analizinde en yüksek nükleotid farklılığı C. crysos ve C. hippos arasında 0.461 ile gösterirken, C.hippos ve C. rhoncus türleri 0.148 ile birbirine daha yakın iki tür olarak gözlenmiştir. Türler arası net ortalama genetik uzaklık değeri 0.244 olarak hesaplanırken tür içi net ortalama genetik uzaklık değeri ise 0.485 olarak hesaplanmıştır. Transisyonel değişim oran analizinde A/G 9,83, T/C 9,83, C/T 16,64 ve G/A 16,64 olarak belirlenmiştir. Maximum likelihood metoduna göre D-loop dizileme analizi sonucu oluşturulan fiologenetik ağaç incelendiğinde 2 ana dala ayrıldığı görülmektedir. Birinci ana dal C. rhoncus ve C. hippos türlerinden oluşurken, ikinci ana dal C. crysos türünden oluşmuştur.Türler arasındaki morfolojik ilişkinin belirlenmesi amacı ile Truss metodu kullanılarak 36 farklı morfometrik karakter ve 12 meristik karakter kullanılmıştır. Ana bileşen analizi sonucu türlerin ayrımında morfolojik karakterlerin etkinlik derecesine göre, birinci ana bileşende ikinci dorsal yüzgeç uzunluğu, gözler arası mesafe, ikinci dorsal yüzgeç yumuşak ışın sayısı gibi yapıların ayrımda etkili olduğu gözlemlenirken, ikinci ana bileşende ağırlıkça vücut yüksekliği ölçümleri ve lateral hattaki pul sayısının etkili olduğu dikkat çekmektedir. Türler arasındaki morfolojik ilişkinin Neighbour Joining soyağacı analizinde, C. rhoncus türünün C. crysos türüne daha yakın olduğu ve C. hippos türünün ise her iki türden de uzak olduğu gözlenmiştir.Caranx cinsine ait 3 tür ile Trachurus cinsine ait 5 türün mtDNA D-loop bölgesinin DNA dizilimlerinin filogenetik olarak karşılaştırılmaları sonucu her iki cinsin üyelerinin de sadece kendi içlerinde gruplanmalar gösterdiği gözlenmiştir. Bu analizde morfolojik olarak istavrit türleri ile karıştırılabilen C. rhoncus türünün Trachurus cinsi türlerine diğer Caranx türlerine göre daha yakın olduğu ve T. mediterraneus türünün Trachurus cinsine ait diğer türlerden açık bir şekilde farklı olduğu görülmektedir.Öğe Genetic and morphologic structure of Liza abu (Heckel, 1843) populations from the ricers orontes, Euphrates and Tigris(2004) Turan, Cemal; Ergüden, Deniz; Turan, Funda; Gürlek, MevlütAsi, Fırat ve Dicle nehirleri Liza abu populasyonları toplanan örneklerle morfolojik ve genetik olarak incelendi. Genetik karşılaştırma yapmak üzere kullanılan allo-enzim elektroforezi ve morfolojik karşılaştırma yapmak için kullanılan Truss ağı sistemi aynı örnekler üzerinde eşzamanlı olarak kullanıldı. L. abu populasyonları arasında çok önemli derecede morfolojik farklılıklar gözlendi. Morfolojik karakterler bakımından balıkların kendi orijinal grubuna doğru olarak sınıflandırılması % 100 olarak yüksek bulundu. Kümelerarası korelasyon analizinde, varyasyonların kümeleştirilmesi sonucu; Dicle stoğunün Asi ve Fırat stoklarından çok farklı olduğu gözlenmiş, Fırat stoğunün Asi ve Dicle stokları arasında bir yer aldığı, fakat Asi stoğuna daha yakın olduğu gözlenmiştir. Gözlenen fenotipik yapı, stokların coğrafik uzaklıkları ile morfolojik farklılığı arasında yakın bir ilişki olduğunu işaret etmektedir. Fakat elde edilen genetik veriler gözlenen morfolojik farklılığı desteklememektedir. Genetik analiz için 5 enzim (ICD, PGM, ME, MDH, G3PDH) sistemi (6 losi) kullanılmıştır. Kullanılan bütün losiler mbnomorfik çıktığı için populasyonlar arasında herhangi bir genetik farklılık gözlenememiştir.Öğe Karabalık (Clarias gariepinus) larvalarının çam yaprağı arısı tırtılı (Neodiprion sertifer) ile beslenebilme olanaklarının belirlenmesi(2006) Genç, Münevver Ayçe; Turan, Funda; Akyurt, İhsan; Gökçek, Kaya; Demirci, Aydın; Gürlek, MevlütBu çalışma ile bölgesel olarak elde edilebilen farklı yemlerin ve bunların karışımlarının karabalık {Clarias gariepinus) larvalarının büyümesi üzerine etkileri belirlenmiştir. Balık larvaları (ortalama ağırlık 2,70±0,08 mg, ortalama boy 0,75±0,05 mm ve 2 günlük), ticari alabalık başlangıç yemi (TY: kontrol), tubifeks, Neodiprion sertifer (ÇAT), tubifeks+TY ve ÇAT+TY olmak üzere beş farklı yem ile 18 gün süreyle beslenmişlerdir. TY, Tubifeks ve ÇAT+TY gruplarında büyüme benzer bulunurken sadece ÇAT grubunda ciddi büyüme düşüşü izlenmiştir. Gruplar arasında 6,10,14 ve 18. günlerdeki ortalama ağırlık değerlerinde önemli farklılıklar belirlenmiştir (p<0,05). Araştırma sonuçları, kuru karma yeme (TY) tubifeks ilavesinin, diğer diyetlerle karşılaştırıldığında; büyüme ve yaşama oranını olumlu yönde arttığını ve önerilebilir olduğunu göstermiştir.Öğe Molecular systematic analysis of shad species (Alosa spp.) from Turkish marine waters using mtDNA genes(2015) Turan, Cemal; Ergüden, Deniz; Gürlek, Mevlüt; Çevik, Cem; Turan, FundaTürk deniz sularından beş tirsi türünün (Alosa caspia, A. fallax nilotica, Alosa maeotica, Alosa immaculata, Alosa tanaica) filogenetik ilişkisi mitokondriyal DNA polimeraz zincir reaksyionu-restriksiyon parça uzunluk polimorfizmi ile araştırılmıştır. PCR ile uygulamaya tabi tutulmuş altı gen bölgesi; NADH 5/6, NADH 3/4 cytochrom b, COX, 16 S rRNA ve D-Loop, yedi restriksiyon enzimi ile (BsurI, AluI, EheI, Hin6I, RsaI, XhoI Bsh1236I) sırasıyla kesilmiştir. Filogenetik analiz için bir araya getirilmiş altı genden toplam 45 haplotip beş tirsi türünden tespit edilmiş ve ortalama haplotip çeşitliliği ile türler içerisindeki nükleotit çeşitliliği sırasıyla 0,8809 ve 0,0022 olarak bulunmuştur. En yüksek genetik farklılık A. caspia ve A. maeotica (0,013727) arasında, en düşük A. immaculata ve A. tanaica (0,003073) arasında gözlenmiştir. Monte Carlo (X 2 ) ikili genetik karşılaştırma sonucunda tüm türler arasında yüksek derecede önemli farklılıklar ortaya çıkmıştır (P<0,001). Komşu katılımlı ağaçta oluşan iki ana grupta; birinci grup A. caspia ve A. f. nilotica genetik benzerlik olarak birbirine çok yakın görülürken, A. immaculata.bu gruba kardeş grup olmuştur. A. tanaica ise bu grubun içerisinde bir hayli farklı görünmektedir. Alosa cinsi arasında en yüksek genetik farklılaşma gösteren A. maeotica sadece diğer grup içerisinde yer almıştır.Öğe Morphometric structuring of the anchocy (Engraulis encrasicolus L.) in the Black, Aegean and Northeastern Mediterranean Seas(2004) Turan, Cemal; Ergüden, Deniz; Gürlek, Mevlüt; Başusta, Nuri; Turan, FundaTruss Network Sistemi ile morfometrik karakterler kullanarak Türkiye karasularında bulunan hamsi populasyonlarının durumu ilk olarak incelenmiştir. Örnekler Orta (Sinop) ve Doğu (Trabzon) Karadeniz, Ege Denizi (İzmir), Kuzeydoğu Akdeniz (İskenderun) gibi her bir denizin ana balıkçılık alanı limanlarımızdan toplanmıştır. Kümelerarası Korelasyon Analizi'nde, birinci ve ikinci varyasyonların kümeleştirilmesi sonucu gruplar arasındaki varyasyonun % 93'ü kullanıldığında örnekler arasında yüksek derecede farklılığın olduğu gözlenmiştir. Buna göre her bir denizdeki hamsi populasyonları arasında morfometrik yapılaşmanın varlığı tespit edilmiştir (P < 0,001). Morfometrik karakterler bakımından, balıkların kendi orijinal grubuna doğru olarak sınıflandırılması, % 80 olarak yüksek bulunmuştur. Çok Değişkenli Varyans Analizi ile dört örneğin toplam 25 morfometrik karakterinin 16'sı arasında istatiksel olarak önemli derecede farklılıkların olduğu bulunmuştur. Ana Bileşenler Analizi ise, populasyonlar arasında gözlenen farklılıkların genelde baş bölgesinden olduğunu göstermiştir.Öğe A new fish record from Turkish seas: the blackfin sorcerer Nettastoma melanurum Rafinesque, 1810 (Nettastomidae)(2002) Başusta, Nuri; Turan, Cemal; Gürlek, MevlütTwo and five specimens of the blackfin sorcerer, Nettastoma melanurum, were trawled on 25 and 30 April 2001 respectively at Samandağ, Hatay (36$\circ$10'N, 35$\circ$20'E; 36$\circ$05'N, 35$\circ$40'E) at about 80-200 m depth. It is recorded for the first time from the Eastern Mediterranean Coast of Turkey. Thus, a new species and family have been added to the fish fauna in Turkish seas.Öğe Occurrence of the thresher Alopias vulpinus (Bonnaterre, 1788) from the Northeastern Mediterranean coast of Turkey(Universitatea din Oradea, 2015) Ergüden, Deniz; Gürlek, Mevlüt; Turan, CemalA single male thresher, Alopias vulpinus (Bonnaterre, 1788), measuring 392 cm length and about weighing 180 kg was accidentally captured by purse seine in Iskenderun Bay (Cevlik coast) on 29 April 2014 at a depth of 33 m. To date A. vulpinus is not reported from the Iskenderun Bay (NE Mediterranean, Turkey). The present paper reports the first occurrence of A. vulpinus from the northeastern Mediterranean coast of Turkey. © Biharean Biologist, Oradea, Romania, 2015.Öğe Systematic status of nine mullet species (Mugilidae) in the Mediterranean Sea(2011) Turan, Cemal; Gürlek, Mevlüt; Ergüden, Deniz; Yağlıoğlu, Deniz; Öztürk, BayramSystematic relationships among four genera and nine species (Mugil cephalus Linnaeus, 1758, Mugil soiuy Basilewsky, 1855, Liza ramada (Risso, 1827), Liza aurata (Risso, 1810), Liza abu (Heckel, 1843), Liza saliens (Risso, 1810), Liza carinata (Valenciennes, 1836), Chelon labrosus (Risso, 1827), Oedalechilus labeo (Cuvier, 1829)) of the Mugilidae family living in the Mediterranean Sea were investigated using morphological characters. Moreover the systematic relationship of M. soiuy and L. abu among other mullet species was investigated in the present study for the first time. Hierarchical cluster analyses of morphometric data were not concordant with the meristic data. Meristic characters in the present study were more discriminative than morphometric characters in terms of taxonomic classification of the mullets. According to meristic data in UPGMA tree, all nine species were grouped in two main branching. In the first branch, C. labrosus and O. labeo were clustered as closest taxa, and being the sister group to the L. aurata. The other four Liza species produced two sub-branching in this group; L. carinata was branched with L. saliens, which is neighbour to L. ramada. In the second branch two species, M. soiuy and L. abu were clustered together and highly isolated from others. M cephalus was clustered as a most differentiated species from all other Mugil species.
