Yazar "Kaçmaz, Filiz" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 3 / 3
  • Küçük Resim
    Öğe
    Deneysel böbrek iskemi-reperfüzyon modelinde lipoik asit ve dihidrolipoat kullanımının etkilerinin incelenmesi
    (Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi, 2017) Kaçmaz, Filiz; Özcan, Oğuzhan
    ÖZET Deneysel Böbrek İskemi-Reperfüzyon Modelinde Lipoik Asit ve Dihidrolipoat Kullanımının Etkilerinin İncelenmesi Bir organa veya dokuya gelen kan akımının yetersiz hale gelmesine iskemi, yeniden kanlanma döneminde meydana gelen hasara ise reperfüzyon hasarı denir. Doğal bir antioksidan olan alfalipoik asit (ALA) ve Dihidrolipoik asit (DHLA) oksidatif stresle ilişkili hastalıkların tedavi edilmesinde etkili ajanlardır. Biz bu çalışmada böbrek dokusunda deneysel olarak oluşturulan iskemi-reperfüzyon modelinde ALA ve DHLA'nın oksidatif stres ve antioksidan enzimler üzerine uzun ve kısa dönem etkilerini karşılaştırmayı amaçladık. Bu çalışmada ortalama 250-300 gr ağırlığında 40 erkek rat kullanıldı. Her biri 8 rattan oluşan 5 gruba ayrıldı. Kontrol (Grup 1), I/R (Grup 2), 100mg/kg IP ALA uzun dönem (iki hafta)+I/R (Grup 3), 100mg/kg IP ALA kısa dönem (iki saat önce) + I/R (Grup 4) ve 100 mg/kg DHLA kısa dönem (iki saat önce)+ I/R (Grup 5). Süperior renal arterin 45 dakika klemplenmesi ile iskemi oluşturuldu. Sonrasında klempin gevşetilmesi ile 4 saat boyunca reperfüzyon sağlandı. Doku homojenatlarından elde edilen süpernatanlarda malonildialdehit (MDA); antioksidan enzimlerden süperoksit dismutaz (SOD), glutatyon peroksidaz (GSH-Px) ve katalaz (CAT) aktivitelerinin spektrofotometrik tayini yapılmıştır. Böbrek dokuları % 10'luk zinc-formaldehit solüsyonu içerisine konularak iskemi-reperfüzyonun histopatolojik incelemesi yapılmıştır. Serum örneklerinde böbrek ve karaciğer fonksiyon testleri (üre, kreatinin, ALT-AST) ile serum total antioksidan ve oksidatif stress düzeyleri (TAS/TOS) otoanalizörde ölçülmüştür. Sonuçta I/R grubunda MDA düzeyleri kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek iken SOD, CAT ve GSH-Px düzeyleri anlamlı dercede düşük bulundu. Serum OSİ değerleri ise I/R grubunda kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksekti. Uzun ve kısa dönem ALA ve kısa dönem DHLA uygulanan grupta MDA düzeylerinde anlamlı azalma ve MDA, CAT, GSH-Px düzeyleri ile serum OSİ değerlerinde ve AST aktivitesinde ise iyileşme gözlendi. Bu iyileşme doku düzeyinde DHLA uygulanan grupta daha belirgindi. Hem uzun hem de kısa dönem ALA uygulamasının I/R'ye bağlı hasarı düzeltmede potansiyel bir ajan olarak kullanılabileceğini ancak DHLA'nın antioksidan etki yönünden daha etkin olduğunu düşünmekteyiz.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Investigation of the effects of lipoic acid and dihydrolipoate on experimental renal ischemia-reperfusion model
    (2022) Kaçmaz, Filiz; Özcan, Oğuzhan; Arpacı, Abdullah; Ayaz, Ercan; Bayraktar, Hamdullah Suphi; Görür, Sadık
    Objective: Ischemic/reperfusion (I/R) causes tissue injury and the leading cause of acute kidney injury. In this study, we aimed to investigate the effects of the long and short-term usage of ALA and short-term DHLA on oxidative stress markers in the experimental renal ischemia-reperfusion model. Method: Forty male rats (250 to 300 gr) were divided into 5 groups: control; I/R group; long-term ALA+IR group; short-term ALA+IR group; and short-term DHLA+IR group. Ischemia was carried out for 45 minutes followed by reperfusion for 4 hours. Thiobarbituric acid reactive sunstances (TBARM), catalase (CAT), superoxide dismutase (SOD), and glutathione peroxidase (GSH-Px) activities in tissue samples and serum total antioxidant status (TAS) and total oxidative stress (TOS) assayed by the spectrophotometrically. Tissue samples were investigated by histopathological analyzes. Results: TBARM (Control: 0.38±0.05. I/R: 1.37±0.17, long-term ALA-treated group:1.025±0.15, short-term ALA-treated group: 0.68±0.09, short-term DHLA- treated group: 0.38±0.04 (nmol/mg protein); p<0,001) CAT (Control: 0.12±0.02, I/R: 0.04±0.008, long-term ALA-treated group: 0.07±0.01, short-term ALA- treated group:0.06±0.008, short-term DHLA-treated group: 0.08±0.01 (k/mg protein); p<0.001), GSH-Px (Control: 0.45±0.04, I/R: 0.21±0.028, long-term ALA- treated group: 0.37±0.05, short-term ALA-treated group :0.34±0.05, short-term DHLA-treated group: 0.37±0.04 (U/mg protein); p<0.001), and serum OSI levels (Control: 1.32±0.15, I/R: 3.08±0.44, long-term ALA-treated group: 1.775±0.21, short-term ALA-treated group: 1.85±0.37, short-term DHLA-treated group: 1.53±0.21 (arbitrary unit) ; p<0.001) were improved in the long and short-term ALA-treated group and short-term DHLA-treated group compared to the I/R group. These findings were more prominent in histopathological tissue samples in the DHLA-treated group. Conclusion: We consider that both long-term and short-term ALA applications have the potential for the treatment of renal I/R damage. Besides, DHLA is more effective than ALA.
  • [ N/A ]
    Öğe
    ORAL PRESENTATION ABSTRACTS
    (De Gruyter Open Ltd, 2024) Özcan, Oğuzhan; Doğan, Serdar; Çiçek, Güner; Kaçmaz, Filiz; Oğuzman, Hamdi; Arpacı, Abdullah
    Objectives: This study investigated the effect of aerobic exercise on serum irisin, preptin levels in overweight women and their relationship with routine biochemical tests. Methods: The study included 25 healthy controls and 25 overweight sedentary women (BMI>25). The exercise training was performed 3 days a week for 12 weeks. Anthropometric measurements were performed and fasting blood samples were collected before and after exercise period. All samples were centrifuged at 1500xg for 10 minutes and the serum was separated. Serum irisine and preptin levels were analyzed by ELISA method. Routine biochemical parameters were assayed by spectrophotometric, hsCRP levels by nephelometric and insulin levels by immunoassay method using auto analyzers. Results: There was a significant decrease in BMI and fat mass in the post-exercise group compared with pre-exercise (p<0.001). Serum irisin levels were significantly lower in pre- and post-exercise group compared to controls (p<0.001), but no significant change was observed after exercise period. Preptin levels were significantly higher in the pre-exercise group (median/IQR, 558.2 /351,2-756,8 pg/ml) compared to the controls (median / IQR, 137.1/85.2-427.9 pg/ ml), and significantly reduced in post-exercise group (medium/IQR, 243.1/179.2-330 pg/ml) compared to pre-exercise group. In the pre-exercise group, a significant negative correlation was observed between irisin and body mass index (r=-0.443, p=0,027), while a positive correlation was found between preptin and body weight (r=0.438, p=0.029). Conclusions: Twelve weeks of aerobic exercise in overweight sedentary women has lowering effect on serum preptin levels but no effect on serum irisin levels. © 2024 De Gruyter Open Ltd. All rights reserved.