Yazar "Tamer, Cengaver" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 13 / 13
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Circadian intraocular pressure control with dorzolamide versus timolol maleate add-on treatments in primary open-angle glaucoma patients using latanoprost(Karger, 2007) Tamer, Cengaver; Oksuz, HuseyinPurpose: To compare the 24- hour efficacy of dorzolamide and timolol maleate administered twice daily to primary open-angle glaucoma patients whose intraocular pressure ( IOP) could not be adequately controlled with latanoprost monotherapy. Methods: In this double- blind prospective crossover clinical comparison trial, 36 primary open- angle glaucoma patients with uncontrolled IOP despite treatment with latanoprost applied once daily were administered timolol and dorzolamide twice daily. The treatment sequence was randomized. All patients underwent measurements for four 24- hour tonometric curves: at baseline and after each 4- week period of treatment. The IOP measurements were taken at 06: 00, 09: 00, 12: 00, 15: 00, 18: 00, 21: 00, 24: 00 and 03: 00 h. The between- group differences were tested for significance by means of parametric analysis of variance at each time point and circadian curve. The peak values within circadian curve were defined. The mean of the exact amount and percentage of additional IOP reductions from baseline were evaluated and success rates ( a minimum of 10% reduction) were determined for both drug regimens. Results: The mean peak/ circadian curve IOPs were 23.4 +/- 8 2.2/ 21.8 +/- 8 2.2 mm Hg at dorzolamide baseline, 23.3 +/- 8 2.2/ 21.7 +/- 8 2.1 mm Hg at timolol baseline, and reduced to 20.2 +/- 8 1.7/ 18.7 +/- 8 1.7 mm Hg and 20.7 +/- 8 2.4/ 19.4 +/- 8 1.6 mm Hg, respectively. When added to latanoprost, both dorzolamide and timolol lowered IOP at circadian curve significantly ( p < 0.05). Dorzolamide reduced baseline IOP values at each time point. Timolol also significantly reduced baseline IOP values at all time points except at 03:00. The mean of the exact amount and percentage of reduction in IOP at circadian curve and 5 out of 8 time points were significantly greater with dorzolamide add-on treatment ( p < 0.05). The successful reduction rates were 86% for the dorzolamide group and 61% for the timolol group ( p = 0.016; chi(2) 2 test). Conclusion: Both of the combinations are effective in lowering IOP, the exact amount and percentage of reduction is greater with the latanoprost + dorzolamide regimen, especially at night- time. Copyright (c) 2007 S. Karger AG, Basel.Öğe Comparative trial of different anti-bacterial combinations with propolis and ciprofloxacin on Pseudomonas keratitis in rabbits(Elsevier Gmbh, 2007) Onlen, Yusuf; Tamer, Cengaver; Oksuz, Huseyin; Duran, Nizami; Altug, Mehmet Enes; Yakan, SelvinazThe aim of the current study was to evaluate the effects of five different treatment combinations to find out whether propolis could be an alternative or an adjunctive treatment, in experimental Pseudomonas aeruginosa keratitis. Intrastromal P aeruginosa strains were given to both eyes of 20 young New Zealand white rabbits. The rabbits were randomly divided equally into five treatment groups; ciprofloxacin and dexamethasone drops (C+D), ciprofloxacin drop (C), ciprofloxacin and propolis drops (C+P), propolis drop (P), 3% ethanol drop (control), respectively. Directly before the first treatment and 108h after inoculation, the eyes were examined by slit lamp to assess the corneal opacity and rabbits were sacrificed for bacterial count. The mean corneal opacity scores and the mean bacterial counts log cfu/ml were significantly different in the treatment groups (P = 0.001; ANOVA). According to post hoc tests for both the mean bacterial counts and corneal opacity scores, C+D, C, C+P groups were found to be statistically the same (P > 0.05), and although the P group had significantly better scores than the control group it did not reach the scores of the rest of the treatment groups (P < 0.01). We conclude that propolis may be a useful adjunctive agent but should not be regarded as a replacement for traditional antibiotic therapy for P aeruginosa keratitis in rabbits. (c) 2006 Elsevier GmbH. All rights reserved.Öğe Fakoemülsifikasyon cerrahisinde kapsüloreksis yapılırken irrigasyon elciğinin ön kamara koruyucusu olarak kullanılması(2007) Öksüz, Hüseyin; Tamer, CengaverAmaç: Fakoemülsifikasyon cerrahisinde ön kamara koruyucu olarak irrigasyon elciği kullanarak devamlı sirküler kapsüloreksis yapmanın güvenli olup olmadığını araştırmak. Gereç ve Yöntem: Mart 2005-Mayıs 2006 tarihleri arasında ön kamara koruyucu yardımı ile kapsüloreksis yapılan 24 hastanın 28 kataraktlı gözü çalışmaya dahil edildi. Saat 2 ve 10 hizasından iki adet yan giriş yapıldı. Saat 2’den ön kamara koruyucu saat 10’dan 27 gauge kapsülotomi iğnesi ile girildi. Devamlı sirküler kapsüloreksis ve korneal tünel insizyon tamamlandıktan sonra ön kamara korucu çıkarıldı. Fakoemülsifikasyonla nükleus, irrigasyon aspirasyonla korteks temizliği yapıldı. İntraoküler lens implante edilerek operasyon sonlandırıldı. Bulgular: Hastalardan 15 tanesi erkek 9 tanesi kadındı. Hastaların yaş ortalaması 63.4±9.9 yıldı. Ön kamara koruyucu altında yapılan devamlı sirküler kapsüloreksislerden iki tanesi tamamlanamadı. Bu iki hastada can opener yöntemle kapsülotomi tamamlandı. Hiçbir hastada arka kapsül delinmesi ve vitre kaybı olmadı. Bu yöntemle bir adet viskoelastik madde ile iki hastanın katarakt ameliyatı tamamlanabildi. Sonuç: Fakoemülsifikasyon cerrahisinde devamlı sirküler kapsüloreksisin bu yöntemle yapılması ameliyatın maliyetini azaltmakta ve bu yöntemin etkili ve güvenli olduğuna karar verebilmek için daha fazla sayıda vakaya ihtiyaç vardır.Öğe Implantation of a posterior chamber intraocular lens into the anterior chamber via double peripheric iridectomies(Canadian Ophthal Soc, 2007) Oksuz, Huseyin; Tamer, Cengaver; Sarpkaya, Ali[Abstract Not Available]Öğe Implantation of a posterior chamber intraocular lens into the anterior chamber via double peripheric iridectomies [5](Elsevier B.V., 2007) Oksuz, Huseyin; Tamer, Cengaver; Sarpkaya, Ali[No abstract available]Öğe İntravitreal triamsinolon uygulamasında topikal lidokain jel anestezisi ile subkonjontival anestezinin karşılaştırılması(2006) Öksüz, Hüseyin; Tamer, CengaverAmaç: İntravitreal enjeksiyon sırasında topikal lidokain jel ile subkonjonktival anestezinin etkinliğini karşılaştırmak. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 15 diyabetik diffüz makula ödemli hastanın 30 gözü alındı. Hastaların ilk önce birer gözüne subkonjonktival anestezi altında triamsinolon yapıldı. Aynı hastaların diğer gözlerine topikal lidokain jel anestezisi altında triamsinolon yapıldı. Hastaların anestezi uygulaması sırasında ve triamsinolon enjeksiyonu sırasında hissettikleri ağrı görsel analog skala ile değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya 15 hastanın 30 gözü alındı. Hastaların 8’I erkek, 7’si kadındı. Subkonjonktival anestezi uygulaması sırasında hastalardaki ağrı skoru 4.53±1.13 iken jel uygulanan hastalardaki ağrı skoru 0’dı. Aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı idi (p=0.000). İntravitreal enjeksiyon sırasında hissedilen ağrı skoru lidokain jel grubunda 4.0±1.0 iken, subkonjonktival anestezi uygulanan grupta 2.87±1.06 olarak bulundu. İki grup arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı idi (p=0.009). Subkonjonktival anestezi uygulanan 15 gözden 8 (%53,3) tanesinde subkonjonktival kanama ve kemozis olurken jel uygulanan gruptaki gözlerden sadece 2 (%13,3) tanesinde hafif kemozis oldu. Sonuç: Subkonjontival anestezi topikal lidokain jel anestezisine gore uygulama sırasında daha fazla ağrıya yol açsa da intravitreal enjeksiyon sırasında daha az ağrıya yol açmaktadır. Özellikle iğne fobisi olan hastalarda lidokain jel tercih edebiliriz.Öğe Konjenital ptozisde politetrafloroetilen ile frontal askı cerrahisi(2007) Öksüz, Hüseyin; Tamer, CengaverAmaç: Konjenital ptozislerde politetrafloroetilen kullanılarak yapılan frontal askı cerrahisi sonuçlarının klinik olarak değerlendirilmesi. Gereç ve Yöntem: Çalışmamız Eylül 2003-Ocak 2006 tarihleri arasında yaş ortalaması 10,64±5,82 yıl (5-20) olan 11 hastanın 11 göz kapağına politetrafloroetilen kullanılarak frontal askı tekniği ile ptozis ameliyatı uygulandı. Hastaların tamamında levator kas fonksiyonu 4 mm veya altındaydı. Hastalar ptozis miktarı, lagoftalmus ve nüks yönünden değerlendirildi. Bulgular: Ortalama 14,45±7,55 ay (3-29) takip edildiler. Hastalardan 5’inde iyi, 4’ünde tatminkar, 2’sinde kötü sonuç aldık. On bir hastadan bir tanesinde postoperatif 10. ayda enfeksiyon gelişti, bir hastaya az düzeltme nedeniyle erken dönemde reoperasyon yapıldı. Enfeksiyon gelişen hastada politetrafloroetilen çıkartıldı. Sonuç: Sonuç olarak konjenital ptozis tedavisinde PTFE sütür ile frontal askılama fasya latanın alınamadığı durumlarda uygulanabilir.Öğe Nazal polipe bağlı tam görme kaybı ve proptozis(2007) Öksüz, Hüseyin; Tamer, Cengaver; Akoğlu, Ertap; Karazincir, Sinem; Okuyucu, Şemsettin; Tomaç, SühanNazal polip ve kronik rinosinüzit nazal mukozanın kronik enflamatuvar hastalığıdır. Nazal polipler cerrahi veya medikal veya bu ikisinin kombinasyonuyla tedavi edilirler. Endoskopik paranazal sinüs cerrahisi sonrası oküler komplikasyonlar oluşabilir. İki yıl önce sağ taraftan endoskopik paranazal sinüs cerahisi geçirmiş 50 yaşındaki bayan hasta sağ gözde tam görme kaybı ve proptozis nedeniyle kliniğimize başvurdu. İntravenöz steroid tedavisi ile proptozis düzeldi, ancak görme kaybı düzelmedi. Hastalar olabilecek orbital komplikasyonlar acısından detaylı bilgilendirilmeli ve herhangi bir orbital yapıda etkilenme olduğunda erken dönemde göz doktoruna başvurması sıkıca tavsiye edilmelidir.Öğe Piterjium cerrahisinde alt temporal konjonktival greft uygulaması(2006) Öksüz, Hüseyin; Tamer, CengaverAmaç: İnferior konjonktival otogreft yöntemi ile yapılan pterjium cerrahisinin etkinliğini araştırmak. Gereç ve Yöntem: Primer piterjiumu olan 27 hastanın 28 gözüne topikal jel anestezisi veya subkonjonktival anestezi altında piterjium eksizyonu ve alt temporalden alınan konjonktival otogreft transplantasyonu yapıldı. Hastalar postoperatif komplikasyon ve nüks açısından değerlendirildi. Bulgular: 27 hastanın 12 tanesi kadın 15 tanesi erkekti. Hastaların yaş ortalaması 47.7±11.57 yıldı. Hastalar ortalama 16.4±6.82 ay takip edildiler. Nüks %7.1 oranında görüldü. İki olguda donör sahada dellen oluştu (%7.1). Üç olguda donör sahada fibröz doku oluştu (%10.7). İki olguda %7.1 sembleferon gelişti. Sonuç: Bu yöntemle yapılan piterjium operasyonlarında komplikasyon oranı yönteme göre yerine klasik otogreft yöntemine göre daha iyi değil, ancak ilerde glokom operasyonu olma ihtimali bulunan hastalara uygulanabilir.Öğe Primary peripheral primitive neuroectodermal tumour of the orbit(Canadian Ophthal Soc, 2007) Tamer, Cengaver; Oksuz, Huseyin; Hakverdi, Sibel; Karazincir, Sinem; Balcı, Ali; Yaldiz, MehmetCase report: We present the clinical, radiologic, and histopathologic features of an orbital mass in a 10-year-old boy. Immunohistochemistry confirmed the diagnosis of primary peripheral primitive neuroectodermal tumour. Comments: This recently recognized rare tumour of the orbit should be considered in the differential diagnosis of hypercellular small round cell tumour of the orbit.Öğe Primer antifosfolipid sendromuna bağlı bilateral yaygın korio-retinal vazooklüzyonlu bir vaka(2007) Tamer, Cengaver; Öksüz, Hüseyin; Doğan, Berna; Akgül, Ferit; Karazincir, SinemPrimer antifosfolipid sendromuna bağlı olarak bilateral yaygın korio-retinal vazooklüzif tutulum gözlenen vakanın sunumu. Yaklaşık 3 yıl önce ani olarak başlayan az görme şikayeti ile kliniğimize sevk edilen hastaya tam bir oftalmik muayeneye ek olarak, flöresein fundus anjiyografi, tam biyokimya tetkiki, immünolojik, romatolojik kan testleri ve renkli doppler incelemesi yapıldı. Primer antifosfolipid sendromu trombotik olaylara neden olarak oküler arteriyal ve venöz yapıları tutabilen bir hastalıktır.Öğe Serum dehydroepiandrosterone sulphate level in age-related macular degeneration(Elsevier Science Inc, 2007) Tamer, Cengaver; Oksuz, Huseyin; Sogut, SadikPURPOSE: To evaluate plasma dehydroepiandrosterone sulphate (DHEAS) levels in patients diagnosed with age-related macular degeneration (AMD) and controls. DESIGN: Case-controlled, prospective, comparative noninterventional study. METHODS: This study involved 32 men and 35 women with exudative AMD, 37 men and 38 women with nonexudative AMD, and 32 men and 32 women of an age,matched control group. The Wisconsin Age,Related Maculopathy Grading System was used to asses the severity of AMD lesions. DHEAS levels were measured and compared according to a gender based subdivision Analysis of variance was used to assess the association between DHEAS and AMD. Linear regression model was used to examine the relation among DHEAS level and AMD severity scale. RESULTS: Mean +/- SD of DHEAS levels in exudative AMD, nonexudative AMD, and controls in men was 2.67 +/- 0.68 mu mol/l, 2.89 +/- 0.95 mu mol/l, and 4.43 +/- 1.44 mu mol/l, respectively (P =.001), and in women was 1.64 +/- 0.72 mu mol/l, 1.85 +/- 0.73 mu mol/l, and 2.78 +/- 0.91 mu mol/l, respectively (P = .001). Post hoc Tukey analyses revealed a significant reduction in serum DHEAS level in both AMD groups, compared with controls for men and women (P =.001), while no difference was found between AMD groups in both men and women (P = .668 and 0.49, respectively). Regres, sion analyses revealed an inverse correlation among serum DHEAS level and AMD severity scale both in men and women (P = .006 and .007, respectively). CONCLUSIONS: This study suggests an inverse correlation between serum DHEAS level and AMD severity scale with a considerably reduced DHEAS level in AMD.Öğe Treatment of Xanthelasma Palpebrarum By Secondary Healing After Excision(Galenos Yayincilik, 2007) Akcali, Cenk; Saygili, Oguzhan; Inaloz, Serhat; Oksuz, Huseyin; Tamer, CengaverObjective: Xanthelasma palpebrarum (XP) are soft or hard yellow lipomatous plaques that are commonly located on the upper or lower eyelids and in the medial canthus. Various methods have been used in the treatment of XP. In this study, our aim was to investigate the efficacy of secondary healing after excision in the treatment of XP. Method: Thirteen patients with 29 lesions were enrolled on this study. After excision, the secondary healing of the lesions was investigated during a period of minimum two months minimum and 18 months maximum. Results: All lesions were removed with excision. After treatment, crusting was seen in 4-5 days and sloughing was observed within 6-8 days. The postoperative erythema disappeared in 14-24 days. Of the 13 patients, two (% 15,38) developed a recurrence within a mean follow-up period of ten months. In three patients (% 23,07) temporary complications were seen. The complications observed included minimal bleeding, local bacterial infection and minimal hypopigmentation. During follow-up, no patient had any complaints and they were all satisfied with the results. Conclusion: Because of the efficacy, cost-effectiveness and ambulatory applications of secondary healing after excision in the management of XP, this method is an appropriate choice of treatment.
