Yazar "Öztürk, Oktay Hasan" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 5 / 5
  • Küçük Resim
    Öğe
    Behçet hastalarında oksidatif stress ve antioksidan savunma mekanizması
    (2011) Keskin, Uğurcan; Ayıntap, Emre; Öztürk, Oktay Hasan; Özyurt, Hüseyin; Coşkun, Mesut; İlhan, Özgür; Ayhan Tuzcu, Esra
    Amaç: Bu çalışmanın amacı Behçet Hastalığı’nın aktif ve inaktif dönemlerinde oksidan /antioksidan sistemin durumunu değerlendirmek için serum malondialdehid, nitrik oksit seviyeleri ile glutatiyon peroksidaz ve süperoksit dismutaz enzim aktivitelerinin ölçülmesidir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza Behçet Hastalığı tanısı almış 22 hasta dahil edildi. Klinik değerlendirmede klinik semptomlarda kötüleşme ve üveiti olan hastalar aktif dönem olarak değerlendirildi. Nitrik oksidin in vitro ve in vivo üretiminin göstergesi olan nitrit miktarı Griess reaksiyonu ile ölçüldü. Serum malondialdehid seviyesi, malondialdehidin tiyobarbitürik asit ile 90-100 oC’de reaksiyona girmesine dayanan bir metot ile ölçüldü. Toplam süperoksit dismutaz aktivitesi ölçümü, xanthine/xanthine oksidasyon sistemi ile elde edilen O2 ile nitroblue tetrozolyumun indirgenmesinin inhibisyonuna dayanan yöntem ile ölçüldü. Glutatiyon peroksida Bulgular: Aktif dönemdeki malondialdehid (aktif: 2,927 ± 0,292 µmol / L, inaktif: 2,145 ± 0,188 µmol / L)ve nitrik oksit (aktif: 115,03 ± 3,28 µmol / L , inaktif: 78,20 ± 5,33 µmol / L) seviyeleri anlamlı olarak yüksek bulundu(p<0,05). Glutatiyon peroksidaz (aktif: 89,170 ± 5,83 U / L, inaktif: 140,99 ± 11,10 U / L) ve süperoksit dismutaz (aktif: 6,094 ± 0,467 U / L, inaktif: 7,688 ± 0,429 U / L) aktivitelerinde ise aktif dönemde inaktif dönem ile kıyaslandığında anlamlı azalma tespit edildi (p<0,05) Sonuç: Bu bulgular Behçet Hastalığı’nda oksidan/antioksidan dengenin bozulduğunu ve oksidatif stres olarak adlandırılan durumun oluştuğunu desteklemektedir. Behçet Hastalığı'nın şiddeti de bozulmuş olan antioksidan mekanizmaya bağlı olabilir. Bu bulgular hastalığın patogenezi ve prognozu ile ilgili bilgilere katkı sağlamaktadır ve konu ile ilgili yeni çalışmalara olan ihtiyacı göstermektedir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Cardiotoxic effects of enrofloxacin on electrophysiological activity, cardiac markers, oxidative stress, and haematological findings in rabbits
    (2016) Durgut, Ramazan; Öztürk, Oktay Hasan; Nacar, Ahmet; Öztürk Sağkan, Aliye
    The aim of this research was to investigate the effect of normal and high doses of enrofloxacin on basal electrocardiographic (ECG) parameters including corrected QT (QTc) values along with biochemical and haematological findings in healthy rabbits. In total 21 New Zealand rabbits were used. The animals were randomly divided into three groups including 7 rabbits in each. The normal dose (5 mg/kg) of enrofloxacin and a toxic dose (50 mg/kg) were given intravenously in group 1, and the normal dose was given for 6 weeks in group 2. The last group was designated as a negative control (group 3). ECG, serum biochemistry parameters, and total antioxidant capacity (TAC) and total oxidant status (TOS) were determined every week. At the end of the experiment, necropsy was performed and histology was evaluated. Some oxidative parameters were measured in the heart tissue. No cardiotoxic effect was observed on ECG, in biochemical or haematological findings, or macroscopic or histological findings in groups 2 and 3. The results indicated that enrofloxacin is not harmful for the heart in clinically healthy rabbits at normal and toxic doses compared with the negative control group in terms of ECG, biochemical or haematological findings, or macroscopic or histological findings.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Effects of caffeic acid phenethyl ester on oxidative stress, hystopathology and some biochemical parameters in streptozotocin-induced diabetic rats
    (2015) Sağkan Öztürk, Aliye; Aytekin, İsmail; Özsoy, Şule Yurdagül; Öztürk, Oktay Hasan; Altuğ, Nuri; Yılmaz, Nigar
    Amaç: Diabetes mellitus (DM) önemli bir halk sağlığı problemidir ve tedavisinde insulin terapisinin yanısıra bitkisel ve sentetik ilaçlar verilmektedir. Bu çalışmanın amacı, streptozotocin (STZ) ile indüklenen diyabetli sıçanlarda histopatolojik ve biyokimyasal metotlar kullanılarak CAPE'nin tedavi edici etkilerini değerlendirmektir.Metod: 22 yetişkin erkek Wistar Albino ırkı sıçan 3 gruba ayrıldı: kontrol grubu (n=8), diyabetik grup (n=6) ve diyabetik+CAPE grubu (n=8). 2 gruba periton içi (ip) 50 mg/kg STZ enjekte edilerek DM uyarıldı. Üç gün sonra poliüri ve polidipsi belirtileri ile kan glikoz seviyeleri 270 mg/dl ya da daha yüksek olan sıçanlar diyabetik olarak kabul edildi. Diyabetik+CAPE grubuna tedavi için CAPE 60 gün boyunca 10 µmol/kg dozunda ip olarak uygulandı.Bulgular: Karaciğer malondialdehit (MDA) seviyeleri diyabetik grupta önemli derecede yüksekti. Yüksek karaciğer MDA seviyesi, yüksek alanin aminotransferaz (ALT) ve aspartat aminotransferaz (AST) enzim seviyeleri tarafından desteklendi. Böbrek dokusundaki MDA seviyesinin diğer gruplar ile arasında önemli bir farklılık yoktu ve süperoksit dismutaz (SOD) seviyeleri CAPE grubunda artmıştı. İlave olarak kan üre nitrojen (BUN) ve kreatinin düzeyleri serum örneklerinde sabit kaldı. Deneyin sonunda pankreas dokusunda MDA seviyeleri kontrol grubuyla karşılaştırıldığında deneme gruplarında düşüktü. Böbrek, karaciğer ve pankreas dokularının histopatolojik sonuçları, diyabetik grupla karşılaştırıldığında CAPE grubunda normal histolojik yapıdaydı. Kan glikoz seviyeleri göz önüne alındığında, CAPE ile tedavi edilen grupta, diyabet grubundaki yüksek glikoz seviyeleri ile karşılaştırıldığında kontrol grubuna benzer seviyelerde kan glikozu muhafaza edilmişti. Sonuç: DM'un sebep olduğu oksidatif stres tarafından en çok etkilenen karaciğer dokusudur. Tek seferde STZ enjeksiyonu ile deneme sonunda pankreatik dokuda MDA seviyeleri azaldı. Bu azalma, doku bütünlüğünün bozulmasından kaynaklanan MDA'nın tükenmesi olabilirdi. Sonuç olarak, CAPE'nin oksidatif stresi baskıladığı ve STZ ile uyarılan DM'da kan glikoz düzeylerini düşürdüğü gözlemlendi. Sonuç olarak, DM'da antidiyabetik ilaçlara ilave olarak antioksidan özellikli ilaçları kullanmak faydalı olabilir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Increased plasma nesfatin -1 levels in patients with obsessive compulsive disorder
    (2012) Bez, Yasin; Arı, Mustafa; Öztürk, Oktay Hasan; Oktar, Süleyman; Can, Yeşim
    Objective: To determine and compare the plasma nesfatin-1 (a satiety peptide) levels of patients with obsessive compulsive disorder (OCD) and healthy control subjects. Method: Plasma nesfatin-1 levels of 31 patients with OCD (18 females, 13 males) and 28 healthy control subjects (16 females and 12 males) similar to the study group in terms of weight, age, and gender were measured in this study. Severity of obsessions and compulsions both in OCD patients and control subjects were determined by using Yale-Brown Obsessive Compulsive Scale (Y-BOCS). ELISA method was used to measure plasma nesfatin-1 levels. Results: Median plasma nesfatin-1 levels in patients with OCD and healthy control subjects were 4.61 ng/ml (min-max: 1.28-8.11) and 2.0 ng/ml (min-max: 0.11-4.98) respectively. The observed difference in plasma nesfatin-1 levels between two groups was statistically significant (p<0.001). No statistically significant correlation was observed between Y-BOCS scores and plasma nesfatin-1 levels either in the study group (r=0.205, p=0.27) or in the control group (r=0.335, p=0.071). Conclusion: Increased plasma nesfatin-1 levels observed in patients with OCD suggest a potential role to nesfatin-1 in anxiety states besides its previosly known anorexigenic effects.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Plasma nesfatin-1 level may be associated with disease severity in patients with panic disorder
    (2010) Bez, Yasin; Arı, Mustafa; Öztürk, Oktay Hasan; Oktar, Süleyman; Can, Yeşim; Söğüt, Sadık
    Objective: We have compared the plasma levels of the recently discovered peptide hormone nesfatin-1 between patients with panic disorder (PD) and healthy control subjects. Method: The subjects in the patient group were selected from the patients who presented to the psychiatry outpatient clinic of a university hospital and were diagnosed with PD. Healthy subjects similar to the patient group in terms of age, gender, weight, and BMI constituted the control group in this study. The Panic-Agoraphobia Scale (PAS) was applied to all subjects in both groups. Blood samples were collected to measure plasma nesfatin-1 level by using ELISA method. Results: Mean plasma nesfatin-1 level (4.66 ± 2.39 ng/ml in patient group, 2.13 ± 1.52 ng/ml in control group) was higher in patients with PD than in the control group (p<0.001). A positive correlation between PAS scores and plasma nesfatin-1 levels was found in the patients with PD. Conclusion: There may be a relationship between disease severity and plasma nesfatin-1 levels in panic disorder patients. Future studies investigating this relationship are needed.