Sağlık çalışanlarına yönelik fiziksel ve sözel şiddet sıklığı ve ilişkili faktörler
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2020
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Amaç: Sağlık çalışanlarına yönelik şiddet, hasta veya hasta yakınları tarafından uygulanan sözlü, fiziksel ve/veya cinsel saldırı durumu olarak tanımlanmaktadır. Birçok sektörle karşılaştırıldığında daha yaygın olan bir halk sağlığı sorunudur. Sağlık personelinde depresyon, motivasyonda ve iş doyumunda azalma, sağlık hizmetlerinde verim düşüşü gibi önemli sorunlara neden olmaktadır. Bununla birlikte, şiddet önlenebilir bir sorundur. Risk faktörlerinin belirlenmesi, şiddeti önleme açısından önemlidir. Bu çalışma, sağlık çalışanlarına yönelik şiddet sıklığını ve risk faktörlerini bulmayı amaçlamaktadır; sosyodemografik faktörler; cinsiyet, yaş, meslek, anksiyete, depresyon ve empati. Yöntem: Kesitsel nitelikteki bu çalışma 2019 yılında Hatay'da birinci(Aile Sağlığı Merkezleri ve 112 Acil Sağlık İstasyonları), ikinci(Devlet Hastaneleri ve Özel Hastaneler) ve üçüncü basamak sağlık kuruluşlarında(Üniversite Hastanesi) yapıldı. Çalışmanın evreni Hatay'da bulunan 9966 sağlık çalışanı olup, çalışmanın örneklemi openepi örneklem hesaplama yöntemi ile seçilen 612 sağlık çalışanıdır[%95 Güven düzeyinde, Olayın görülme sıklığı %23, Uygun görülen sapma %4, Tasarım etkisi: 1.5]. Cevap vermeme oranları göz önüne alındığında % 10 ekleyerek 672 kişiye ulaşılması hedeflenmiştir. Çok aşamalı örnekleme yöntemi kullanılmıştır; tabakalı, küme ve sistematik. Katılımcılara sosyodemografik özellikler, fiziksel şiddet, sözel şiddet, şiddetle ilgili genel sorular, Empatik Eğilim Ölçeği, Beck Anksiyete Ölçeği, Beck Depresyon Ölçeği bölümlerinden oluşan anket uygulandı. Analizlerde Ki Kare, Mann-Whitney U, Lojistik Regresyon, Spearman Korelasyon, Student T, One Way ANOVA ve Kruskal Wallis testleri kullanıldı ve p<0,05 önemli kabul edildi. Bulgular: Çalışmamızda katılımcıların %50.0'si iş hayatı boyunca sözel veya fiziksel şiddete maruz kalmıştır. Ayrıca %18,5'i her iki şiddet türüne de uğramıştır. Çalışma hayatı boyunca fiziksel şiddete uğrama sıklığı %18,8 iken sözel şiddete uğrama sıklığı %68,2 idi. Son 12 ayda ise fiziksel şiddete uğrama sıklığı %11,0 iken sözel şiddete uğrama sıklığı %57,9 bulundu. Acil serviste çalışmak, hekim olmak, hemşire olmak ve üçüncü basamak sağlık kuruluşlarında çalışmak sözel şiddet için risk faktörüdür. Öfke, kaygı gibi kişilik faktörleri şiddetin en önemli nedenleri olurken, güvenlik önlemlerinin artırılması şiddeti engellemek için önde gelen önlemlerdir. Sonuçlar: Sağlık çalışanlarının yarısı sözel veya fiziksel şiddete uğramaktadır. Her beş çalışandan biri hem sözel hem fiziksel şiddete maruz kalmıştır. Sözel şiddet fiziksel şiddetten daha yaygındır. Gerekli müdahalelerin yapılmaması durumunda sağlık sisteminde ciddi sorunlar doğacaktır.
Aim: Violence against healthcare workers is defined as situation of verbal, physical, and/or sexual assault by patients or patients' relatives or friends. It is a public health problem that is more common compare to many sectors. It causes significant problems such as depressions, decrease in motivations and job satisfaction of healthcare staffs, and decrease in productivity in healthcare. However, violence is a preventable problem. Determining of the risk factors is important in terms of violence prevention. This study aims to find out the violence frequency against healthcare workers and risk factors; socio-demographic factors; gender, age, occupation, anxiety, depression and empathy. Methods: In this cross-sectional study, the population is 9966 healthcare workers in Hatay, and the study sample is 612 healthcare workers [Confidence level: 95%, Hypothesized % frequency of outcome factor in the population: 23%, Confidence limits as % of 100: 4%, Design effect (for cluster surveys): 1.5]. Considering the non-response rates, it was aimed to reach 672 people by adding 10%. Multi-layer sampling method was used; stratified, clustered, and systematic. In the analysis, Chi Square, Mann-Whitney U, Logistic Regression, Spearman Correlation, Student T, One Way ANOVA and Kruskal Wallis tests were used and p <0.05 was considered important. Results: In our study, 50.0% of the participants were exposed to verbal or physical violence throughout their work life. In addition, 18.5% experienced both types of violence. The frequency of physical violence during the working life was 18.8%, while the frequency of verbal violence was 68.2%. In the last 12 months, the frequency of physical violence was 11.0%, while the frequency of verbal violence was 57.9%. Working in the emergency room, being a doctor, being a nurse and working in tertiary health institutions are risk factors for verbal violence. While personality factors such as anger and anxiety are the most important causes of violence, increasing security measures are the leading measures to prevent violence. Conclusion: Half of the healthcare professionals experience verbal or physical violence. One out of every five employees has been subjected to both verbal and physical violence. Verbal violence is more common than physical violence. If the necessary interventions are not made, serious problems will arise in the health system. Key words: Health worker, violence, empathy, anxiety, depression
Aim: Violence against healthcare workers is defined as situation of verbal, physical, and/or sexual assault by patients or patients' relatives or friends. It is a public health problem that is more common compare to many sectors. It causes significant problems such as depressions, decrease in motivations and job satisfaction of healthcare staffs, and decrease in productivity in healthcare. However, violence is a preventable problem. Determining of the risk factors is important in terms of violence prevention. This study aims to find out the violence frequency against healthcare workers and risk factors; socio-demographic factors; gender, age, occupation, anxiety, depression and empathy. Methods: In this cross-sectional study, the population is 9966 healthcare workers in Hatay, and the study sample is 612 healthcare workers [Confidence level: 95%, Hypothesized % frequency of outcome factor in the population: 23%, Confidence limits as % of 100: 4%, Design effect (for cluster surveys): 1.5]. Considering the non-response rates, it was aimed to reach 672 people by adding 10%. Multi-layer sampling method was used; stratified, clustered, and systematic. In the analysis, Chi Square, Mann-Whitney U, Logistic Regression, Spearman Correlation, Student T, One Way ANOVA and Kruskal Wallis tests were used and p <0.05 was considered important. Results: In our study, 50.0% of the participants were exposed to verbal or physical violence throughout their work life. In addition, 18.5% experienced both types of violence. The frequency of physical violence during the working life was 18.8%, while the frequency of verbal violence was 68.2%. In the last 12 months, the frequency of physical violence was 11.0%, while the frequency of verbal violence was 57.9%. Working in the emergency room, being a doctor, being a nurse and working in tertiary health institutions are risk factors for verbal violence. While personality factors such as anger and anxiety are the most important causes of violence, increasing security measures are the leading measures to prevent violence. Conclusion: Half of the healthcare professionals experience verbal or physical violence. One out of every five employees has been subjected to both verbal and physical violence. Verbal violence is more common than physical violence. If the necessary interventions are not made, serious problems will arise in the health system. Key words: Health worker, violence, empathy, anxiety, depression
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Halk Sağlığı, Public Health, Sağlık çalışanı, şiddet, empati, anksiyete, depresyon
