Effects of feeding interval on growth, survival and body composition of narrow-clawed crayfish, Astacus leptodactylus Eschscholtz, 1823 juveniles
Yükleniyor...
Tarih
2011
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Newly hatched third instars of Astacus leptodactylus (mean weight 44.5±3.4 mg and mean total length 10.8±0.4 mm) were randomly stocked in 0.2 m2 aquariums at rate of 100 crayfish/m2 fed with trout feed at a quantity 5% of crayfish body weight for 90 day. The amount of diet was adjusted according to the total crayfish biomass calculated for each sampling period (30-days interval). Four feeding intervals were tested: everyday (D), every $2^ {nd}$ (D2), every $3^ {rd}$ (D3), and every $4^ {th}$ day (D4). At the end of feeding period, the feeding interval had significant impact on crayfish survival, growth rate, and yield. The survival of crayfish was the highest in D2 treatment (83.3%) and was lowest in D4 treatment (57.2%). Results indicated that feeding interval in D2 treatment significantly increased survival of crayfish. Growth rates were significantly different (P<0.05) between D2 treatment (0.8 mm/day) and D4 treatment (0.5 mm/day) at the end of the 90-day experiment. The best growth rate was observed in D2 treatment group. The yield was found to decrease with increasing length of feeding interval. The highest yield (27.65 g) was observed in D2 treatment, while the lowest yield (12.6 g) was in D4 treatment. The feeding interval had no significant difference on body composition of A. leptodactylus juvenile among the treatment groups (P>0.05). The study showed that the optimal feeding interval was observed every $2^ {nd}$ day.
Yeni çıkmış üçüncü aşamadaki A. leptodactylus (başlangıç ağırlıkları ve uzunları sırasıyla 44,5±3,4 mg ve 10,8±0,4 mm) kerevitleri canlı ağırlıklarının %5 oranında alabalık yemi ile beslenerek, metrekarede 100 adet kerevit olacak şekilde rastgele 0,2 m2’lik akvaryumlara 90 gün süreyle stoklanmıştır. Verilen yem miktarı aylık olarak yapılan ölçümler sonucu elde edilen kerevitlerin toplam ağırlıklarına göre ayarlanmıştır. Dört farklı yemleme sıklığı uygulanmıştır. Bunlar sırasıyla: günde bir kez yemleme (D), iki günde bir yemleme (D2), üç günde bir yemleme (D3) ve dört günde bir yemleme (D4) olarak gerçekleşmiştir. Deneme sonunda yemleme aralığının yavru kerevitlerin hayatta kalma, büyüme oranları ve ürün miktarı üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğu gözlenmiştir. En yüksek hayatta kalma oranı iki günde bir beslenen gruplardaki kerevitlerde (%83,3) (D2) ve en düşük hayatta kalma oranı ise dört günde bir beslenen gruplardaki kerevitlerde (%57,2) (D4) bulunmuştur. Deneme sonuçları iki günde bir beslenen grupta hayatta kalma oranının yüksek olduğunu göstermiştir. Deneme sonunda büyüme oranları iki günde bir beslenen grupta (0,8 mm/gün) ve dört günde bir beslenen grupta (0,5 mm/gün) istatistiksel olarak farklı olduğu saptanmıştır (P<0,05). En iyi büyüme iki günde bir beslenen muamele grubunda bulunmuştur. Ürün miktarı yemleme sıklığının uzunluğuna bağlı olarak azalmıştır. En yüksek ürün miktarı iki günde bir beslenen grupta 27,65 g olarak bulunurken, en düşük ürün ise dört günde bir beslenen grupta (12,6 g) olarak bulunmuştur. Yapılan analizler sonucunda yemleme sıklığının yavru kerevitlerin vücut kompozisyonları üzerine herhangi bir etkisinin olmadığı saptanmıştır (P>0,05). Bu çalışma en ideal yemleme aralığının iki günde bir yapılan grupta olduğunu göstermiştir.
Yeni çıkmış üçüncü aşamadaki A. leptodactylus (başlangıç ağırlıkları ve uzunları sırasıyla 44,5±3,4 mg ve 10,8±0,4 mm) kerevitleri canlı ağırlıklarının %5 oranında alabalık yemi ile beslenerek, metrekarede 100 adet kerevit olacak şekilde rastgele 0,2 m2’lik akvaryumlara 90 gün süreyle stoklanmıştır. Verilen yem miktarı aylık olarak yapılan ölçümler sonucu elde edilen kerevitlerin toplam ağırlıklarına göre ayarlanmıştır. Dört farklı yemleme sıklığı uygulanmıştır. Bunlar sırasıyla: günde bir kez yemleme (D), iki günde bir yemleme (D2), üç günde bir yemleme (D3) ve dört günde bir yemleme (D4) olarak gerçekleşmiştir. Deneme sonunda yemleme aralığının yavru kerevitlerin hayatta kalma, büyüme oranları ve ürün miktarı üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğu gözlenmiştir. En yüksek hayatta kalma oranı iki günde bir beslenen gruplardaki kerevitlerde (%83,3) (D2) ve en düşük hayatta kalma oranı ise dört günde bir beslenen gruplardaki kerevitlerde (%57,2) (D4) bulunmuştur. Deneme sonuçları iki günde bir beslenen grupta hayatta kalma oranının yüksek olduğunu göstermiştir. Deneme sonunda büyüme oranları iki günde bir beslenen grupta (0,8 mm/gün) ve dört günde bir beslenen grupta (0,5 mm/gün) istatistiksel olarak farklı olduğu saptanmıştır (P<0,05). En iyi büyüme iki günde bir beslenen muamele grubunda bulunmuştur. Ürün miktarı yemleme sıklığının uzunluğuna bağlı olarak azalmıştır. En yüksek ürün miktarı iki günde bir beslenen grupta 27,65 g olarak bulunurken, en düşük ürün ise dört günde bir beslenen grupta (12,6 g) olarak bulunmuştur. Yapılan analizler sonucunda yemleme sıklığının yavru kerevitlerin vücut kompozisyonları üzerine herhangi bir etkisinin olmadığı saptanmıştır (P>0,05). Bu çalışma en ideal yemleme aralığının iki günde bir yapılan grupta olduğunu göstermiştir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Zooloji, Balıkçılık
Kaynak
Turkish Journal of Fisheries and Aquatic Sciences
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
11
Sayı
2
