Yazar "Aslan, Alper" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 11 / 11
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Cardiovascular Responses, Perceived Exertion and Technical Actions During Small-Sided Recreational Soccer: Effects of Pitch Size and Number of Players(Sciendo, 2013) Aslan, AlperThe aim of this study was to determine the cardiovascular, perceived exertion and technical effects of altering pitch size and number of players in recreational soccer match-play. The further aim was to evaluate to what extent exercise intensity during various game formats corresponds to the recommended intensity level for cardiovascular fitness improvement. Ten male recreational players aged 31.7+/-7.6 years (mean +/- SD) completed four variations of small-sided games (except for goalkeepers, 5-a-side and 7-a-side on small and large pitches) during which heart rate, perceived exertion and technical actions were evaluated. Two-way analysis of variance on repeated measures was applied to collected data. The results indicated that an average workload expressed as heart rate and percentage of heart rate reserve during 5-a-side games was higher than for 7-a-side games. The rate of perceived exertion values were moderate and similar for all formats of games. The players performed more dribbling and successful passes, but fewer unsuccessful passes during 5-a-side games. Furthermore, the number of ball possessions and unsuccessful passes was higher on a small pitch than on a large one. Consequently, the current findings suggest that, independent of pitch size, the cardiovascular demands imposed on participants increase when the game is played with fewer players. However, all formats of recreational soccer can be used as an effective activity to promote cardiovascular fitness. Finally, participants may have more chance to perform basic technical actions during 5-a-side games on small and large pitches.Öğe Çeşitli dayanıklılık protokollerine verilen metabolik cevapların karşılaştırılması(2011) Aslan, Alper; Güvenç, Alpay; Hazır, Tahir; Aşçı, Alper; Açıkada, CanerÇalışmanın amacı laboratuvar ve saha ortamında uygulanan çeşitli dayanıklılık protokollerine verilen metabolik cevapların karşılaştırılması ve testlerden elde edilen maksimum oksijen tüketimi $(VO_{2maks})$ değerlerinin testlerde kat edilen toplam mesafe ile ilişkilerinin incelenmesidir. Çalışmaya genç takımlarda oynayan toplam 30 futbolcu katılmıştır. Araştırma grubundaki sporculara koşu bandı (KB), mekik (M), dairesel mekik (DM), modifiye mekik (MM) ve dairesel modifiyemekik(DMM) olmak üzere beş farklı dayanıklılık protokolü uygulanmıştır. Protokollere submaksimum ve maksimum koşu hızlarında verilen kan laktat (LA), oksijen tüketimi $(VO_{2}),$ kalp atım hızı (KAH) ve algılanan zorluk düzeyi (AZD) değerleri belirlenmiştir. Protokollere verilen metabolik cevaplar tekrarlı ölçümlerde varyans analizi ile karşılaştırılmıştır. İkili grup karşılaştırmalarında ise LSD testi kullanılmıştır.Protokoller arasındaki ilişkiler ise Pearson korelasyon katsayısıyla incelenmiştir. Submaksimum koşu hızlarında M ve MM testlerine yerilen LA, V02, KAH ve AZD cevaplan KB, DM ve DMM testlerinden yüksek bulunmuştur (p<0.05). Farklı LA'daki koşu hızı KB testinde DMM'den yüksektir (p<0.05). Karşıt olarak, farklı LA'daki KAH ise DMM testinde KB'den yüksek bulunmuştur (p<0.05). Protokoller arasında LAmaks, $VO_{2maks'}$ KAHmaks, AZDmaks ve maksimum koşu hızı (Hızmaks) açısından orta ve/veya yüksek düzeyde korelasyon belirlenmiştir (p<0.01). M, DM, MM ve DMM testlerinde ölçülen $VO_{2maks'}$ bu testlerde kat edilen mesafe ile orta düzeyde ilişkilidir (r = 0.61-r = 0.76; p<0.01). Sonuç olarak, laboratuvar ve saha ortamında uygulanan dayanıklılık protokollerinin submaksimum ve maksimum koşu hızlarında yarattığı fizyolojik zorlanma düzeyleri farklıdır. Dayanıklılık antrenmanlarında bireysel yüklenme şiddetinin belirlenmesinde DMM testinin uygulanması önerilebilir. Ayrıca, saha testlerinde kat edilen mesafenin futbolcuların V02maks değerlerinin kestiriminde hassas bir yaklaşım tarzı olmadığı gözlenmiştir.Öğe Comparison of Anaerobic Performance with Laboratory and Field Tests in Trained Children(Miguel Hernandez University, 2022) Löklüoğlu, Berkay; Güvenç, Alpay; Aslan, AlperAnaerobic performance is considered an indicator of performance for short-term muscle activities of high intensity. It is important to determine whether different anaerobic field tests performed to measure anaerobic performance can be used as an alternative to WAnT performed in the laboratory. The study aimed to compare the anaerobic performance with laboratory and field tests in trained children. One-hundred four athletes between the ages of 10 and 16, minimum age of training of one year in different sports voluntarily participated in the study. Wingate Anaerobic Test (WAnT) was performed as the reference test. Besides, Running-based Anaerobic Sprint Test (RAST) and Pediatric RAST (PRAST) were performed to determine anaerobic performance. Peak power (PP), average power (AP), minimum power (MP), fatigue index (FI) and total exercise time (TED) were determined for each test. All variables of WAnT, RAST, and PRAST were significantly different (p<0.01). According to test-retest results of all tests, ICC [95% CI] values have a high-reliability coefficient for all variables. It was found there is a high correlation significantly between WAnT and RAST for all variables (p<0.01). Besides, there were also high correlations significantly between WAnT-PRAST and RAST-PRAST excluding fatigue index (p<0.01). As a result of this study, it was determined all tests have high reliability. Considering that WAnT requires complex, expensive device and tools, trained staff and is performed in the form of cycling in the laboratory, RAST and PRAST performed with body weight in field conditions can be used to determine anaerobic performance in trained children. High correlations between tests support this determination. © 2022 Löklüoğlu, licensee EURJHM.Öğe Daily physical activity and physical fitness in 11-to 15-year-old trained and untrained Turkish boys(Journal Sports Science & Medicine, 2011) Guvenc, Alpay; Acikada, Caner; Aslan, Alper; Ozer, KamilThe aims of this study were to assess levels and patterns of physical activity (PA) in relation to age and regular sport activity, and to examine its relationship to physical fitness in trained and untrained boys. One hundred forty-seven 11-to 15-year-old boys (73 trained and 74 untrained) participated in this study. Trained boys, comprised of 26 soccer, 25 handball and 22 volleyball players, had been training regularly for at least one year. The intensity, duration and frequency of PA were assessed from four complete days of heart rate monitoring with 15-seconds sampling intervals. Aerobic fitness was assessed by determining peakVO(2) with a portable breath-by-breath gas analyzer (Cosmed K4b(2)) and the running speeds at fixed lactate concentrations during an incremental running test. Anaerobic fitness was evaluated with the Wingate Anaerobic Test. Skinfold thicknesses from eight sites and Tanner stages of pubic hair were also obtained. Based on 15-s heart rate data, instead of continuous activity, multiple short bouts of moderate and vigorous PA, lasting up to one minute, were characteristic of daily PA patterns of both trained and untrained boys. PA levels of trained boys were higher than untrained boys (p < 0.01) and the levels of PA decreased with age and maturation in both groups (p < 0.05). Daily PA variables were related to body fatness in both groups (p < 0.05), but the relationships were not consistent in the trained group. Daily PA variables were also related to aerobic fitness in the untrained group (p < 0.05) and these relationships were somewhat better with vigorous PA, whereas in the trained group, none of the PA variables were related to any of the aerobic fitness indices (p > 0.05). No relationship was observed between PA variables and anaerobic fitness in either group (p> 0.05). It seems that such relationships may somewhat depend on the fitness level of the subjects.Öğe The Effects of Weekly Recreational Soccer Intervention on the Physical Fitness Level of Sedentary Young Men(Montenegrin Sports Acad, 2019) Aslan, Alper; Salci, Yasar; Guvenc, AlpayRecreational soccer (RS) has a great potential to improve the physical fitness levels of diverse populations when performed two to three times per week. However, to date, only Beato and collaborators have examined the effects of once-a-week RS on physical fitness, even though this frequency is widespread among participants. 'thus, this study aimed to investigate the effect of weekly performed RS intervention on components of physical fitness in sedentary young men. Twenty-healthy men aged 20-27 years were randomly assigned to a soccer (n=10) group or a control (n=10) group. Participants in the soccer group played a 60-min. small-sided soccer game once-a-week for eight weeks. Before and after the intervention period, body composition, aerobic fitness, blood pressure, anaerobic performance and isokinetic leg strength were assessed. After eight weeks of the once-a-week intervention period, in the soccer group, body fat and thickness of skinfolds were significantly decreased (p<0.05). Peak oxygen uptake, running distance, squat and countermovement jump (p<0.01), concentric quadriceps and eccentric hamstring strength were also improved only in the soccer group (p<0.05). In contrast, other variables, including body mass (BM), body mass index (BMI), fat-free mass (FFM), heart rate responses, blood pressure, and anaerobic performance remained the same as before the intervention period (p>0.05). Participating in weekly RS programme can lead to some health and performance benefits. However, the people who wish to further improve their health status and performance level should increase the frequency of RS activity.Öğe Genç futbolcularda yüksek şiddette yüklenme sonrasında toparlanma dinamikleri(2011) Aslan, Alper; Güneç, Alpay; Hazır, Tahir; Açıkada, CanerBu çalışmanın amacı, supramaksimum şiddette yüklenme sonrasında bazı fizyolojik değişkenlere ilişkin toparlanma hızının farklı mevkilerdeki futbolcular arasında karşılaştırılmasıdır. Çalışmaya 13 defans, 13 orta saha ve 11 forvet olmak üzere toplam 37 genç futbolcu gönüllü olarak katılmıştır. Araştırma grubundaki sporcuların dinlenik, Wingate testi sırasında ve testi takip eden 20 dakikalık toparlanma döneminde oksijen tüketimi $(VO_2),$ ve kalp atım hızı (KAH) değerleri ölçülmüştür. Ayrıca, Wingate testi öncesinde, testin tamamlanmasının hemen ardından ve takip eden 3 dakikalık aralıklar ile kan laktat (LA) konsantrasyonları belirlenmiştir. Maksimum oksijen tüketimi $(VO_{2max}),$ ve 4 mmol/L LA koşu hızı değerleri ise 100 m'lik dairesel parkurda uygulanan modifiye mekik testi süresince solunum gazlarının toplanması ve testin her hız aşamasının sonunda alınan kan örnekleri yardımıyla belirlenmiştir. $VO_2$ ve KAH değerlerine ilişkin toparlanma yüzdesi aşağıdaki eşitlik yardımıyla belirlenmiştir. [(Test Ortalaması -Dinlenik Ortalama) - (Toparlanma Dakikasındaki Ortalama - Dinlenik Ortalama) x 100 / (Test Ortalaması - Dinlenik Ortalama)]. LA eliminasyon hızının göstergesi olarak ise test sonrasında ulaşılan zirve LA konsantrasyonunun yarılanma süresi $(LA_{ys})$ kabul edilmiştir. İncelenen değişkenler açısından mevkiler arasında fark olup olmadığı tek yönlü varyans analizi ile test edilmiştir. Defans, orta saha ve forvet mevkilerinde oynayan futbolcuların $VO_{2maks}$ ve 4 mmol/L LA koşu hızı değerleri benzer bulunmuştur (p>0.05). Aynı şekilde, $VO_2$ ve KAH değerleri açısından toparlanmanın ilk 3 dakikası içerisinde (hızlı toparlanma periyodu) ve sonrasında (yavaş toparlanma periyodu) toparlanma hızlarının mevkiler arasında benzer olduğu saptanmıştır (p>0.05). Ayrıca, $LA_{ys)$ değerleri açısından da mevkiler arasındaki fark anlamlı bulunmamıştır (p>0.05). Bu sonuçlar, aerobik antrenmanlılık düzeyi benzer olan müsabaka dönemindeki genç futbolcularda supramaksimum bir yüklenme ardından toparlanma dinamiklerinin mevkiler arasında benzer olduğunu göstermektedir.Öğe Landing pattern screening of recreational male and female athletes(2014) Salcı, Yaşar; Aslan, Alper; Çelik, ÖzgürErkek ve kadın atletlerin yere düşüş hareketinin değerlendirilmesinde Hatalı Yere Düşüş Puanlama Sistemi (LESS) kullanışlı, çabuk, güvenilir, geçerli ve duyarlı bir ölçüm aracıdır. Bu çalışmada, rekreatif erkek ve kadın atletlerin LESS ile hareket modelleri araştırılmıştır. Çalışmaya 241 (101 kadın, 140 erkek) gönüllü rekreatif atlet katılmıştır. Atletlerin yere düşüş, sagital ve frontal düzlemden iki el kamerası ile kayıt altına alınmıştır. Bu kayıtlar, LESS konusunda eğitimli bir değerlendirici tarafından izlenerek puanlandırılmıştır. Erkek ve kadın atletler arasında yapılan karşılaştırmalarda toplam ve frontal düzlem LESS skorları anlamlı farklılıklar göstermiştir. Toplam LESS ile birlikte, her bir LESS maddesi ayrı olarak değerlendirilirse yere düşüş hata tespitinde daha faydalı bir araç olabilir. Bununla beraber, özellikle frontal düzlem değerlendirmeleri, kadın atletlerin sıçrama-düşüş aktivite programları tasarımında yol gösterici bir faktör olabilir.Öğe Metabolic demands of match performance in young soccer players(Journal Sports Science & Medicine, 2012) Aslan, Alper; Acikada, Caner; Guvenc, Alpay; Goren, Hasan; Hazir, Tahir; Ozkara, AsafThe aim of the present study was to determine metabolic responses, movement patterns and distance covered at running speeds corresponding to fixed blood lactate concentrations (FBLs) in young soccer players during a match play. A further aim of the study was to evaluate the relationships between FBLs, maximal oxygen consumption (VO(2)max) and distance covered during a game. A multistage field test was administered to 32 players to determine FBLs and VO(2)max. Blood lactate (LA), heart rate (HR) and rate of perceived exertion (RPE) responses were obtained from 36 players during tournament matches filmed using six fixed cameras. Images were transferred to a computer, for calibration and synchronization. In all players, values for LA and HR were higher and RPE lower during the 1st half compared to the 2nd half of the matches (p < 0.01). Players in forward positions had higher LA levels than defenders, but HR and RPE values were similar between playing positions. Total distance and distance covered in jogging, low-moderatehigh intensity running and low intensity sprint were higher during the 1st half (p < 0.01). In the 1st half, players also ran longer distances at FBLs [p<0.01; average running speed at 2mmol.L-1 (FBL2): 3.32 +/- 0.31m.s(-1) and average running speed at 4mmol.L-1 (FBL4): 3.91 +/- 0.25m.s(-1)]. There was a significant difference between playing positions in distance covered at different running speeds (p < 0.05). However, when distance covered was expressed as FBLs, the players ran similar distances. In addition, relationships between FBLs and total distance covered were significant (r = 0.482 to 0.570; p < 0.01). In conclusion, these findings demonstrated that young soccer players experienced higher internal load during the 1st half of a game compared to the 2nd half. Furthermore, although movement patterns of players differed between playing positions, all players experienced a similar physiological stress throughout the game. Finally, total distance covered was associated to fixed blood lactate concentrations during play.Öğe Objectively measured activity in 8-10-year-old Turkish children: Relationship to health-related fitness(Wiley-Blackwell, 2013) Guvenc, Alpay; Aslan, Alper; Acikada, CanerBackgroundNo objective data regarding the physical activity (PA) levels of young Turkish children currently exist. Furthermore, whether habitual PA is associated with the components of health-related fitness among children is unclear. The aim of this study was to evaluate the patterns and levels of objectively measured PA in prepubertal Turkish children and its relationship with body fatness, aerobic and anaerobic fitness. MethodsEighty-nine 8-10-year-old children (47 boys and 42 girls) participated in this study. The intensity, duration and frequency of PA were assessed from 4 days of heart rate monitoring with 15s sampling intervals. Body fatness was determined by measuring skinfold thickness. Anaerobic fitness was evaluated using the Wingate test. All the children performed the shuttle run test to assess aerobic fitness. ResultsThe PA of boys was significantly higher than that of girls (P < 0.05). Gender difference is more marked for vigorous PA. Instead of sustained PA, short bouts of PA, lasting up to 1min, were characteristic of PA patterns of children. The duration and frequency of PA were positively related to aerobic fitness and negatively related to fatness for both gender groups (P < 0.05). These relationships were more prominent for accumulated PA than for other measures of PA. No relationship was obtained between PA and anaerobic fitness in either gender group (P > 0.05). ConclusionsIntermittent, accumulated moderate intensity PA may be more important than sustained vigorous intensity PA in influencing children's fitness and fatness levels. Detailed studies are needed to clarify which dimension of PA is more beneficial for health-related fitness in children.Öğe Tenis oyununun interanal & eksternal omuz proprisepsiyonuna ve omuz kas kuvvetine etkisi(2015) Salcı, Yaşar; Aslan, AlperBu çalışmanın amacı tenis oyununun internal ve eksternal omuz propriyosepsiyonuna ve kas kuvvetine etkisini araştırmaktır. Tenise yeni başlayan 10 oyuncu ve bu oyunculara yaşıt 10 gönüllü sedanter birey çalışmaya katılmıştır. Katılımcıların internal ve eksternal omuz kuvvet değerlendirmeleri izokinetik dinamometre ile 60°/sn hız ile ölçüldü. Propriyosepsiyon değerlendirmeleri yine izokinetik dinamometre ile ve pasif konumlandırmanın tekrarlanabilmesi esasına göre internal ve eksternal rotasyonda 15º ve 30º'lik eklem açılanmalarında ölçülmüştür. Bu değerlendirmeler 10 haftalık tenis eğitim programının öncesinde ve sonrasında gerçekleştirilmiştir. Sonuç olarak, 10 haftalık tenis programının propriyosepsiyon değerlendirmeleri açısından herhangi bir istatistiksel farklılık yaratmadığı bulunmuştur. Bu programın sonunda dominant kolda sadece internal rotasyon kuvvetinde anlamlı bir artış gözlemlenmiştir. Tenis gibi asimetrik olarak belirtilen sporlarda bu tür adaptasyonlar normal görünmekle birlikte omuz internal ve eksternal kuvvet oranın düşmesine sebep olmaktadır. Bu azalma glenohumeral eklem instabilitesi olarak algılanmalıdır. Başlangıç seviyesindeki tenis eğitim programlarına omuzun eksternal rotasyon kuvvetini destekleyen egzersizlerin eklenmesi önerilmektedir.Öğe Üniversite badminton takımı oyuncularının kalp debisi, VO2 MAX ve solunum fonksiyon testlerinin karşılaştırılması(2008) Yaprak, Yıldız; Aslan, AlperBadminton antrenmanlarına bağlı kardiopulmoner özelliklerde meydana gelebilecek değişimlerin belirlenmesi amacıyla yapılan bu çalışmaya üniversite badminton takımında 2 ile 4 yıldır yer alan BESYO (Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu) öğrencileri (1. grup) ile herhangi bir spor dalıyla aktif olarak uğraşmayan BESYO öğrencileri (2. grup) gönüllü olarak katılmıştır (n:33, yaş: $23.12 pm2.80$ yıl, boy: $170.50pm6.90$ cm, VA (Vücut Ağırlığı): $61.40pm9.30$ kg, BKİ (Beden Kitle İndeksi): $21.55pm1.90 kg/m^2$). Teste alınma sırası rastgele olarak belirlenen araştırma grubunun ilk gün boy, VA (vücut ağırlığı), dinlenim KAH (Kalp Atım Hızı), dinlenim TA (Arterial Basınç), deri kıvrımı ölçümü, solunum fonksiyon testi ve Quark $b_2$ gaz analiz cihazında kalp debisi (Q) ölçümü ($CO_2$ rebreating), ikinci gün ise maksimal oksijen tüketimi ($VO_2max$) ölçümü yapılmıştır. Dataların analizi için SPSS 10.0 paket programında aritmetik ortalama, standart sapma ve farklar için Mann-Whitney U testi kullanılmış, güven aralığı 0.95 olarak kabul edilmiştir. 1. grup’da $VO_2max$, Q ve SV (atım volümü) sırasıyla 52.70 ml/kg/dk, 22.69 L, 183.21 ml; 2. grup’da ise 51.06 ml/kg/dk, 18.14 L, 138.40 ml ölçülmüştür. Her üç parametre badmintoncularda daha yüksek çıkmasına rağmen aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p>0.05). Yapılan çalışma sonucunda müfredatları gereği aldıkları uygulamalı derslerin BESYO öğrencilerinin aerobik kapasitelerini olumlu olarak etkilediği, fakat buna ilave olarak 2-4 yıl süresince yapılan badminton antrenmanlarının aerobik dayanıklılığı anlamlı şekilde artırmadığı saptanmıştır.
